Obraz namalowany w pozycji poziomej przestawia scenę wielopostaciową rozgrywającą się na dziedzińcu. Obraz jest monochromatyczny, czyli malowany w odcieniach jednego koloru, w tym przypadku szarości.

Na pierwszym planie, po lewej stronie, znajduje się dwóch mężczyzn dźwigających martwą kobietę. Pierwszy z mężczyzn znajduje się po lewej stronie. Stoi przodem do widza, ciałem przechylony w lewą stronę. Głowę odwróconą ma na prawo. Mężczyzna ma krótkie włosy, a jego twarz jest zaciemniona. Jego tors jest nagi i umięśniony. Trzyma zgięte w kolanach nogi martwej kobiety, które przysłaniają go od pasa w dół. Widoczny jest jedynie materiał, którym został przepasany, oraz fragment umięśnionej łydki 

Drugi mężczyzna jest starszy, stoi po prawej stronie. Zwrócony jest lewym bokiem do widza, z głową skierowaną na wprost. Ma krótkie, łysiejące włosy i okrągłą twarz. Brwi są delikatnie zmarszczone, a ciemne oczy skierowane są na twarz martwej kobiety. Ubrany jest w szatę sięgającą ziemi, z długimi rękawami. Trzyma martwe ciało lewą ręką ustawioną na lewym boku kobiety. 

Pomiędzy mężczyznami stoi kobieta. Stoi na wprost widza, z głową pochyloną nad ciałem. Ujęta została do piersi. Na głowie nosi białą chustę, spod której na czole wystają jasne włosy. Oczy kobiety są przymrużone, a usta rozchylone. Jej twarz wyraża rozpacz. Ubrana jest w koszulę z kołnierzem. Trzyma martwą kobietę za prawą rękę, którą owija wokół szyi.

Martwa kobieta noszona jest poziomo, z głową po prawej stronie. Jej ręce i piersi są odsłonięte. Głowa przechylona jest w taki sposób, że nie widać jej twarzy. Widoczny jest tylko czubek głowy i odstający nos. Włosy są jasne, spięte do góry razem z jasną wstążką, która powiewa na prawą stronę. Kobieta przepasana jest jasnym materiałem. Nogi oraz stopy są nagie. Pod kobietą znajduje się ciemny, długi materiał, który opada na ziemię. 

Po lewej stronie znajduje się tłum ludzi. Skupieni są wobec mężczyzn niosących martwą kobietę. Na samym przodzie, przy lewym brzegu obrazu, stoi młoda kobieta. Jej włosy są jasne, starannie upięte do góry. Jej głowa skierowana jest w prawą stronę, gdzie odgrywa się główna scena. Twarz kobiety wyraża przerażenie: jej oczy są szeroko otwarte, a usta rozchylone. Ubrana jest w suknię długą do ziemi i rozszerzanymi, długimi rękawami. Prawą ręką dotyka dekoltu, a lewą trzyma kawałek sukni.

Za mężczyznami trzymającymi ciało martwej kobiety stoi mężczyzna. Jest częściowo zasłonięty, widoczny jest od głowy do piersi. Stoi na wprost, z głową odwróconą w prawą stronę. Jest łysy, a jego brwi są delikatnie zmarszczone. Ubrany jest w szatę i pelerynę. Mężczyzna rozkłada ręce. 

Pozostałe postacie znajdujące się w tłumie są w większości zasłonięte przez postacie biorące udział w głównej scenie. Ujęte zostały tylko do głowy, skierowane na wprost widza. Są to w większości mężczyźni.

Po prawej stronie, na drugim planie, znajduje się tłum ludzi. Stoją na schodach, przy wejściu do budynku widocznego po prawej stronie. Z prawej strony stoi lewym bokiem do odbiorcy starszy mężczyzna. Nosi turban, czyli nakrycie głowy wykonane z materiału owiniętego wokół głowy. Starzec ma brodę do szyi oraz szatę długą do ziemi. Mężczyzna utożsamiany jest ze świętym Piotrem. Obok, po prawej stronie, stoi przodem do widza młodzieniec. Ma włosy sięgające ramion, szatę oraz pelerynę długą do kolan. W rękach trzyma księgę. Jest to święty Jan. W centrum tłumu znajduje się starszy mężczyzna stojący na wprost widza. Jego głowa skierowana jest w prawą stronę. Ma siwe włosy oraz długi zarost. Ubrany jest w szatę długą do kolan. Unosi prawą rękę na wysokość piersi. Drugą opuszczoną ma wzdłuż ciała. Dłoń odwrócona jest wnętrzem do odbiorcy. Po prawej znajdują się ludzie trzymający kosze oraz dzbanki. Część z nich klęka na ziemi, patrząc na mężczyzn stojących po lewej stronie. Na ziemi, obok tłumu, leżą małe skrzynki i pieniądze. 

W tle, po lewej stronie, znajduje się arkada. Arkada to element architektoniczny składający się z dwóch podpór połączonych od góry łukiem. Dzięki temu w ścianie powstaje otwór, a ciężar konstrukcji zostaje rozłożony na podpory. Arkada najczęściej występuje w rzędach, tworząc krużganki. Na obrazie widoczna jest tylko jedna arkada o szerokich podporach. Górna część arkady ucięta jest brzegiem obrazu. Za arkadą rozciąga się krajobraz ze wzgórzami i budowlami na szczycie. Po prawej stronie, za tłumem znajdującym się na drugim planie, znajduje się budynek. Jego górna część wychodzi poza kadr. 

Obraz ukazuje wydarzenie z dziejów pierwszej wspólnoty chrześcijańskiej w Jerozolimie, opisane w Dziejach Apostolskich. Wspólnota ta odrzucała prywatną własność, sprzedając domy i ziemię, a uzyskane środki składano u stóp apostołów, którzy rozdzielali je według potrzeb wiernych. Ananiasz i Safira, sprzedawszy swoją posiadłość, zataili część pieniędzy. Kłamstwo wobec św. Piotra sprowadziło na nich śmierć: najpierw Ananiasza, a następnie jego żony. Temat ten należy do rzadko podejmowanych w sztuce malarskiej.

Audiodeskrypcja: Emilia Szymańska
Konsultacja: Adrian Wyka
Konsultacja merytoryczna: Miłosz Kargol