Muzeum jako praktyka artystyczna
Muzeum jako praktyka artystyczna
Co dzieje się, kiedy muzeum staje się dziełem sztuki a kolekcja samochodów zyskuje status muzealny? Jak komunikują się z nami przedmioty i czy porażka napawa lękiem, czy wzmaga pożądanie?
W piątek, 16 listopada, w godz. 14.00-19.00, w Gmachu Głównym Muzeum Narodowego w Krakowie (sala ""U Samurajów"") odbyło się seminarium pt. ""Muzeum jako praktyka artystyczna"" zorganizowane przez Ośrodek Dokumentacji Sztuki Tadeusza Kantora Cricoteka oraz Muzeum Narodowe w Krakowie.
Uczestnicy: Agency, Archiwum Tadeusza Kantora – Cricoteka, MoAA (Museum of American Art / Muzeum Sztuki Amerykańskiej), MOLAF (Museum of Longing and Failure / Muzeum Tęsknoty i Porażki) oraz projekcja filmu Antje Majewski & Alejandro Jodorowskiego.
„Nie wierzę, aby historia sztuki, zwłaszcza współczesnej, była jedynie [...] odbiciem procesu tworzącego opinię zbiorową. [...] Historia sztuki na pewno bierze w tym decydujący i rozstrzygający udział. A […] Muzeum jest jakimś ostatnim rozdziałem i rekapitulacją tejże historii” – pisał o Muzeum Sztuki w Łodzi Tadeusz Kantor.
W pismach Kantora nie pojawia się definicja Muzeum jako takiego, jest ona zawsze związana z określonym celem. Rzadkie są także nawiązania do konkretnych instytucji i ich praktyk, bardziej w oparciu o inspiracje artysta konstruował program rozwoju swojej sztuki. W czasie pierwszego pobytu w Paryżu (1947), Kantor odwiedził Palais de la Découverte, określony przez niego mianem muzeum kuriozów. Interdyscyplinarna jednostka wystawiennicza fascynowała go przede wszystkim nagromadzeniem rzeczy, zagęszczeniem materii, obrazem świata jako produktu wiedzy. Ta perspektywa przełożyła się na jego definicję sztuki nierozłącznie związanej z materią. Wszystko to sprawia, że muzealna przestrzeń u Kantora wyłania się głównie w kontekście aury twórcy, aury samego dzieła i jego wartości materialnej, kolekcjonerstwa rozumianego jako zbieractwo owych unikatowych przedmiotów i pamiątek.
Celem seminarium będzie zmapowanie wizji muzealniczych a także refleksji i działań w twórczości Kantora ocierających się o praktykę wystawienniczo-kolekcjonerską w kontekście nowego programu Cricoteki jako instytucji włączającej widza, artystę, proces twórczy, samo dzieło w działania na pograniczu teatru, archiwum, muzeum. Seminarium odbędzie się w ramach projektu Muzeum Migrujące. Wprowadza on w nową misję Cricoteki, która w 2013 roku otworzy swoją siedzibę w dzielnicy Podgórze w Krakowie.
Kuratorki: Ewa Tatar i Joanna Zielińska
Więcej o projekcie www.news.cricoteka.pl
Projekt Muzeum Migrujące dofinansowany ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego
Współorganizator seminarium: Muzeum Narodowe w Krakowie
Partner projektu: Barka Alrina, Instytut Historii Sztuki Uniwersytetu Jagiellońskiego
Patroni medialni: Radio Kraków, O.pl, Cracow-life.com
Uczestnicy: Agency, Archiwum Tadeusza Kantora – Cricoteka, MoAA (Museum of American Art / Muzeum Sztuki Amerykańskiej), MOLAF (Museum of Longing and Failure / Muzeum Tęsknoty i Porażki) oraz projekcja filmu Antje Majewski & Alejandro Jodorowskiego.
„Nie wierzę, aby historia sztuki, zwłaszcza współczesnej, była jedynie [...] odbiciem procesu tworzącego opinię zbiorową. [...] Historia sztuki na pewno bierze w tym decydujący i rozstrzygający udział. A […] Muzeum jest jakimś ostatnim rozdziałem i rekapitulacją tejże historii” – pisał o Muzeum Sztuki w Łodzi Tadeusz Kantor.
W pismach Kantora nie pojawia się definicja Muzeum jako takiego, jest ona zawsze związana z określonym celem. Rzadkie są także nawiązania do konkretnych instytucji i ich praktyk, bardziej w oparciu o inspiracje artysta konstruował program rozwoju swojej sztuki. W czasie pierwszego pobytu w Paryżu (1947), Kantor odwiedził Palais de la Découverte, określony przez niego mianem muzeum kuriozów. Interdyscyplinarna jednostka wystawiennicza fascynowała go przede wszystkim nagromadzeniem rzeczy, zagęszczeniem materii, obrazem świata jako produktu wiedzy. Ta perspektywa przełożyła się na jego definicję sztuki nierozłącznie związanej z materią. Wszystko to sprawia, że muzealna przestrzeń u Kantora wyłania się głównie w kontekście aury twórcy, aury samego dzieła i jego wartości materialnej, kolekcjonerstwa rozumianego jako zbieractwo owych unikatowych przedmiotów i pamiątek.
Celem seminarium będzie zmapowanie wizji muzealniczych a także refleksji i działań w twórczości Kantora ocierających się o praktykę wystawienniczo-kolekcjonerską w kontekście nowego programu Cricoteki jako instytucji włączającej widza, artystę, proces twórczy, samo dzieło w działania na pograniczu teatru, archiwum, muzeum. Seminarium odbędzie się w ramach projektu Muzeum Migrujące. Wprowadza on w nową misję Cricoteki, która w 2013 roku otworzy swoją siedzibę w dzielnicy Podgórze w Krakowie.
Kuratorki: Ewa Tatar i Joanna Zielińska
Więcej o projekcie www.news.cricoteka.pl
Projekt Muzeum Migrujące dofinansowany ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego
Współorganizator seminarium: Muzeum Narodowe w Krakowie
Partner projektu: Barka Alrina, Instytut Historii Sztuki Uniwersytetu Jagiellońskiego
Patroni medialni: Radio Kraków, O.pl, Cracow-life.com