Ikona Pantokratora, VI w., klasztor św. Katarzyny na Synaju, detal
Ikona inaczej – to znaczy jak?
MNK Gmach Główny
al. 3 Maja 1, 30-062 Kraków
17.10.2019
czwartek 18:00
czwartek 18:00
24.10.2019
27.10.2019
27.10.2019
Międzynarodowe Targi Książki w Krakowie
Event
W dzisiejszym społeczeństwie silnie ugruntowana jest jedna jedyna, precyzyjnie określona wizja malarstwa ikonowego. Dominuje przeświadczenie, że ikonę zawsze wykonuje się tą samą techniką, że ikoną jest obraz malowany w ściśle określony sposób, że ikonę się pisze, a nie maluje. Czy takie spojrzenie współgra z historyczną wiedzą na temat dziedzictwa Cerkwi? Jakie są konsekwencje tej popularnej definicji ikony?
Serdecznie zapraszam na pierwszy wykład historyka sztuki z cyklu poszerzającego skojarzenia z malarstwem Cerkwi.
O cyklu:
Pomyśl teraz o ikonie. Tak, tej bizantyńskiej i tej późniejszej też. Zamknij oczy… Co widzisz? Założę się, że obraz malowany na desce. Koniecznie na desce. Najlepiej w technice temperowej. I dużo złota. Zwłaszcza tło całe skąpane musi być w złocie. I Chrystusa, i Marię, i świętych pewnie widzisz. Wszyscy w ujęciu na wprost. Sztywno. Sztywne są też szaty. Nie ma modelunku światłocieniowego. A trójwymiarowości to już na pewno nie ma. „Ale tak ma być!” – jakiś przemądrzały głos szepcze Ci w głowie – „Tak nakazuje przecież prastary kanon ikony!”. A poza tym ikonę się pisze, a nie maluje, prawda? A może warto inaczej?
Prowadzenie:
Dr Magdalena Ludera – historyk sztuki, magisterium (2008) i doktorat (2014) obronione w Instytucie Historii Sztuki UJ, pracownik naukowy MNK, autor publikacji z zakresu sztuki późnonowożytnej i postbizantyńskiej, w tym książki Gabriel Sławiński – późnobarokowy malarz w służbie Kościoła i Cerkwi. Prowadziła zajęcia dydaktyczne na krakowskich i katowickich uczelniach, a także lekcje i warsztaty na temat sztuki od XII do XXI wieku jako wieloletni współpracownik Sekcji Edukacji MNK. Jej zainteresowania ogniskują się wokół późnonowożytnego malarstwa i grafiki Europy Środkowej, a także nowożytnego i nowoczesnego malarstwa Cerkwi oraz metodologii jego badań.
magdalenaludera.pl
O cyklu:
Pomyśl teraz o ikonie. Tak, tej bizantyńskiej i tej późniejszej też. Zamknij oczy… Co widzisz? Założę się, że obraz malowany na desce. Koniecznie na desce. Najlepiej w technice temperowej. I dużo złota. Zwłaszcza tło całe skąpane musi być w złocie. I Chrystusa, i Marię, i świętych pewnie widzisz. Wszyscy w ujęciu na wprost. Sztywno. Sztywne są też szaty. Nie ma modelunku światłocieniowego. A trójwymiarowości to już na pewno nie ma. „Ale tak ma być!” – jakiś przemądrzały głos szepcze Ci w głowie – „Tak nakazuje przecież prastary kanon ikony!”. A poza tym ikonę się pisze, a nie maluje, prawda? A może warto inaczej?
Prowadzenie:
Dr Magdalena Ludera – historyk sztuki, magisterium (2008) i doktorat (2014) obronione w Instytucie Historii Sztuki UJ, pracownik naukowy MNK, autor publikacji z zakresu sztuki późnonowożytnej i postbizantyńskiej, w tym książki Gabriel Sławiński – późnobarokowy malarz w służbie Kościoła i Cerkwi. Prowadziła zajęcia dydaktyczne na krakowskich i katowickich uczelniach, a także lekcje i warsztaty na temat sztuki od XII do XXI wieku jako wieloletni współpracownik Sekcji Edukacji MNK. Jej zainteresowania ogniskują się wokół późnonowożytnego malarstwa i grafiki Europy Środkowej, a także nowożytnego i nowoczesnego malarstwa Cerkwi oraz metodologii jego badań.
magdalenaludera.pl