Obraz przedstawia postać kobiety ujętą do kolan. Stoi wyprostowana, zwrócona nieco w swoją prawą stronę. Ubrana jest w długą, szaro-czarną suknię z długimi rękawami. Dolna część sukni, zaczynająca się na linii bioder, rozszerza się nieco. Ta statyczna w charakterze scena przedstawiona jest na ciemnym, szarym tle. 

Jasna, surowa w wyrazie twarz kobiety jest silnie oświetlona, mocno kontrastując z ciemnym ubiorem. Uwagę zwracają białe mankiety rękawów zwieńczone delikatną koronką z roślinnym motywem. Biała jest również kryza, czyli szeroki, okrągły, marszczony kołnierz, który zasłania niemal całą szyję kobiety. 

Ciemna, całkowicie czarna w pobieżnym odbiorze suknia jest pokryta w partii tułowia drobną czarną koronką, która jest ułożona w wijące się pnącza z liśćmi. Na rękawach i w dolnej części są z kolei widoczne delikatne ciemne prążki. Gdzieniegdzie znajdują się rozjaśnienia sukni, które oddają fakturę miękkiego świetlistego materiału.

Włosy kobiety są gładko zaczesane do góry, odsłaniając przy tym wysokie czoło. Przedstawiona postać na głowie ma biały, półprzezroczysty czepek zasłaniający od góry włosy oraz uszy. Jej brwi są niemalże niewidoczne, a ciemne oczy skierowane są wprost na odbiorcę. Nos jest długi, naznaczony lekkim zgarbieniem u nasady, z wierzchołkiem skierowanym w dół. Usta kobiety są wąskie, a ich kąciki lekko uniesione. Delikatne, rozmyte cienie zaznaczają skroń, kości policzkowe oraz linię szczęki. Na policzkach i brodzie widoczne są delikatne jasnoróżowe rumieńce.

Lewa ręka kobiety jest luźno opuszczona wzdłuż ciała, podobnie jak dłoń, która obrócona jest do nas wierzchem. Zwraca ona uwagę precyzją oddania – jest pokryta siecią delikatnych żył.  Palce dłoni są lekko zgięte i delikatnie znikają w cieniu, gdzie stykają się z ciemnym materiałem sukni. Prawa ręka jest natomiast lekko zgięta w łokciu. Kobieta trzyma w niej niewielką książeczkę w czarnej oprawie – jest to prawdopodobnie modlitewnik. Książeczka jest przymknięta, w ten sposób, że kciuk kobiety spoczywa na oprawie. Palcem wskazującym, na którym nosi sygnet, przytrzymuje natomiast kartki. Książkę opiera grzbietem o blat stolika znajdujący się po lewej stronie obrazu. 

W tle, po prawej stronie, w połowie wysokości płótna, widnieje niewielki czarny napis informujący, że portretowana kobieta ma pięćdziesiąt sześć lat. W malarstwie holenderskim tego czasu często spotykamy taki zabieg, który umożliwia nam dowiedzenie się, ile lat miała portretowana osoba.

Portret ten cechuje surowość i powaga, prostota kompozycji, skupienie uwagi na twarzy i rękach modela. Sprowadzenie kolorystyki ubioru do bieli i czerni oraz stonowanie całej palety barw jest charakterystyczne dla holenderskiego mieszczańskiego portretu. 

Audiodeskrypcja: Agata Lech
Konsultacja: Adrian Wyka
Konsultacja merytoryczna: Miłosz Kargol