Tytuł: W pracowni
Autor: Olga Boznańska
Data powstania: 1897 rok
Typ: Obraz
Technika: olej na płótnie
Wymiary: nieznane
 
Obraz namalowany pionowo przedstawia dziewczynkę stojącą przy ścianie w pracowni. Światło na obrazie jest bardzo subtelne. Pada od góry, z prawej strony. Kolorystyka jest ciemna, przygaszona. Dominuje czerń, brąz, zgaszona zieleń i ciemna czerwień. Obraz ma głębokie cienie, wiele miejsc pozostaje w półmroku. Kontury są miejscami rozmyte. Całość sprawia wrażenie, jakbyśmy patrzyli na scenę przez szybę. Przypomina wstępny szkic, pozbawiony jeszcze szczegółów.

Dziewczyna znajduje się w centrum kompozycji, zajmuje około jedną trzecią obrazu. Stoi cicho pośród mroku. Jej włosy są ciemne, z jaskrawoczerwoną ozdobą na czubku głowy, prawdopodobnie gumką lub kokardką. Twarz jest dość ciemna, oliwkowa. Oczy dziewczynki są ciemne, wzrok skierowany w prawą stronę. Wyraz twarzy jest spokojny, może nawet senny lub znudzony. Dziewczynka nosi ciemną, prawie czarną sukienkę z długimi rękawami i białym kołnierzykiem. Strój praktycznie zlewa się z włosami i nogami dziewczynki. Krawędzie poszczególnych elementów ubioru są niewyraźne, skupione w jedną całość w postaci ciemnej plamy. Ręce dziewczynki są zgięte z tyłu pleców i oparte o ścianę. 

W lewym górnym rogu znajduje się ciemnoczerwona plama. Może to być zasłona lub fragment obrazu. Pod nim widać ciemne plamy zieleni, czerni i brązu. Są to cienie padające na ścianę pracowni. Cień ten rozprzestrzenia się aż do środka kompozycji, zlewając się z konturami postaci dziewczynki. Ściana jest jasnobeżowa, delikatnie przybrudzona.

Po lewej stronie oparte są o ścianę dwa obrazy. Pierwszy jest prostokątny, pionowy. Przedstawia portret kobiety na jednolitym tle. Postać na obrazie przedstawiona jest do szyi. Ma upięte do góry ciemne włosy. Patrzy w lewą stronę. Obraz stoi w cieniu i jest pozbawiony szczegółów. O portret oparty jest obraz przedstawiający wazon z czerwonym kwiatkiem. Odwrócony jest w prawo, ukazany lewym bokiem do odbiorcy. Znajduje się przed dziewczynką, delikatnie zasłaniając lewą część jej sukni. Obraz jest prostokątny, bardzo wąski, malowany pionowo. Również znajduje się w cieniu. Wazon przedstawiony został bardzo subtelnie, brak tu dokładności. Najistotniejsza w tym obrazie jest szeroka, złota rama. Wąski, pionowy pas lewej krawędzi ramy oraz całość prawej stanowią najlepiej oświetlony fragment obrazu. Podłoga pracowni jest ciemnobrązowa. Po prawej stronie, za dziewczynką, stoi duży prostokątny kształt przypominający obraz odwrócony tyłem lub deskę. Jest ciemnobrązowy z zielonym odcieniem. Jest podobnej wielkości co dziewczynka.

Dziewczynka przedstawiona na obrazie nie jest szczególnie wyeksponowana. Ginie w półmroku i wtapia się w tło. Wygląda na znudzoną, ale też tajemniczą. Wprowadza nastrój niepokoju, ale i wzbudza zainteresowanie.

Audiodeskrypcja: Emilia Szymańska
Konsultacja: Adrian Wyka
Konsultacja merytoryczna: Urszula Kozakowska-Zaucha