Prezentowana praca pochodzi ze zbiorów Feliksa „Mangghi" Jasieńskiego, krakowskiego kolekcjonera z przełomu XIX i XX wieku. Biała, gipsowa rzeźba ma 44,5 cm wysokości i 29 cm szerokości.

Rzeźba przedstawia nagie postacie kobiety i mężczyzny splecione w miłosnym uścisku. Jest to jeden z modeli do odlewu rzeźby z brązu w naturalnej wielkości. Sylwetki zostały oddane szkicowo, a artysta koncentruje się przede wszystkim na emocjach bohaterów.

On siedzi na postumencie. Ona na wpół leży na jego udach. On wtula usta w jej długie włosy. Ona chowa twarz w jego ramieniu. On prawą ręką obejmuje jej plecy, a lewą pośladki. Ona obejmuje go za szyję i za plecy. Nogi ma skulone w kolanach. Całkowicie wtula się w niego. Jej ciało jest drobne, jego dobrze zbudowane, o silnych ramionach i dużych dłoniach. Obydwoje zatapiają się w pocałunku bez pamięci i z oddaniem. 

Gustav Vigeland kształcił się u Auguste’a Rodina i jest uznawany za jednego z najwybitniejszych rzeźbiarzy norweskich. W tej niezwykle zmysłowej i ekspresyjnej kompozycji główną rolę odgrywa ludzkie ciało, które zostało przedstawione swobodnie, lecz w sposób uproszczony, co dobrze oddaje żywiołowy charakter tytułowej sceny. Pocałunek stał się dla artysty punktem wyjścia do ukazania intymnej bliskości oraz piękna ludzkiego ciała. Vigeland to najwybitniejszy rzeźbiarz norweski. Dziełem jego życia był projekt parku w Oslo nazwany jego imieniem. Znajduje się w nim ponad 200 rzeźb z kamienia i brązu, które przedstawiają łącznie prawie 600 postaci.

Konsultacja audiodeskrypcji: Adrian Wyka
Konsultacja merytoryczna: Miłosz Kargol