Wolne Miasto Kraków - wykład

Zmiany zainicjowane w czasach stanisławowskich, ujęte w ramy organizacyjne w pierwszym okresie rozbiorowym, były kontynuowane za Wolnego Miasta (1815–1846). Miniaturowa republika arystokratyczno-mieszczańska budowała swoją pomyślność na dobrej koniunkturze gospodarczej i w ramach autonomii, która w sprawach wewnętrznych dawała jej stosunkowo dużą swobodę działania. Ta najdłużej funkcjonująca w XIX wieku enklawa polskości, pełna zabytków i pamiątek narodowych, przyciągała ziemiaństwo, którego poglądy decydowały o konserwatywnej polityce Rzeczpospolitej, ale też przyczyniały się do tworzenia zalążka polskiego Piemontu, z coraz bardziej rozwijającym się kultem chwalebnej przeszłości (kopiec Kościuszki). Miasto szybko odrabiało zapóźnienia cywilizacyjne, przekształcając oblicze w kierunku nowoczesnego ośrodka gospodarczego i kulturalnego. Zmiany przestrzenne objęły przede wszystkim przedmieścia, które zaczęły się urbanizować. Powstały Planty, wznoszono wiele nowych budynków, zaczęto chronić zabytki, choć wiele padło jeszcze ofiarą „burzymurków” (ratusz).

Waldemar Komorowski – historyk sztuki; doktor habilitowany. Od 1997 roku kustosz w Pracowni Ikonografii Krakowa Muzeum Narodowego w Krakowie. Zainteresowania badawcze koncentruje na materialnej substancji miast, głównie budynkach mieszkalnych i komunalnych, oraz ich związkach ze strukturą społeczną. W dorobku ma ponad 100 artykułów i kilka książek (m.in. o domach Krakowa od XIII do XX wieku). Członek Społecznego Komitetu Odnowy Zabytków Krakowa i zarządu Towarzystwa Miłośników Historii i Zabytków Krakowa. Laureat Nagrody im. Klemensa Bąkowskiego (2006) i Nagrody Miasta Krakowa (2013). Nagrodzony Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2019).

Ilość miejsc ograniczona