Stanisław Wyspiański i katedra na Wawelu

Wykład, wychodząc od owych kartonów, zarysuje pojmowanie krakowskiej katedry przez Wyspiańskiego w oparciu o jego dramaty Wyzwolenie i Akropolis oraz rapsody, na tle poglądów o miejscu i roli budowli w historii Polski oraz interpretacji katedr gotyckich na przełomie XIX/XX wieku.

Prowadzenie: prof. dr hab. Wojciech Bałus – ukończył historię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim (1985), studiował też filozofię na Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie. W 1990 uzyskał stopień doktora na podstawie dysertacji Teoria sztuki Jana Sas Zubrzyckiego. Studium z pogranicza historii sztuki i historii idei (promotor: prof. dr hab. Piotr Krakowski), a w 1997 habilitował się na postawie rozprawy Mundus melancholicus. Melancholiczny świat w zwierciadle sztuki. W 2005 otrzymał tytuł profesora nauk humanistycznych. Od 2009 zatrudniony na stanowisku profesora zwyczajnego. Zajmuje się teorią i historią sztuki XIX-XXI wieku oraz związkami sztuki z filozofią, antropologią kulturową i literaturoznawstwem.
W latach 1999-2002 wicedyrektor, a w latach 2002-2008 dyrektor Instytutu Historii Sztuki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Założyciel i pierwszy redaktor naczelny czasopisma „Modus. Prace z historii sztuki” oraz serii wydawniczej „Ars Vetus et Nova”. Przewodniczący Polskiego Komitetu Narodowego Corpus Vitrearum, członek zwyczajny Hessische Akademie der Forschung und Plannung im Landlichen Raum, członek-korespondent PAU, członek AICA i Komisji Historii Sztuki Polskiej Akademii Umiejętności. W latach 2012-2015 Przewodniczący Zespołu Nauk Humanistycznych i Teologicznych Polskiej Komisji Akredytacyjnej. Przewodniczący Komitetu Nauk o Sztuce PAN. Laureat programu MISTRZ Fundacji na rzecz Nauki Polskiej (2015). Visiting professor na uniwersytetach w Kilonii (1997) i Moguncji (2006).


Wykład towarzyszący wystawie Wyspiański