Adam Bunsch – uczeń Mehoffera

Studia rozpoczął w Uniwersytecie Wiedeńskim (1915), przerwał je po wcieleniu do armii austriackiej, jako oficer rezerwy kontynuował studia w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie (w pracowni Józefa Mehoffera) oraz w Uniwersytecie Jagiellońskim (Wydział Filozoficzny). Wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej, w 1921 roku przeniósł się do Bielska, gdzie podjął się nauczania w Państwowej Szkole Przemysłowej i nawiązał liczne kontakty z kulturalną elitą Śląska. W czasie II wojny światowej służbę w Polskich Siłach Zbrojnych w Wielkiej Brytanii łączył z działalnością artystyczną (jako Andrzej Wart), głównie sakralną – witrażownictwem. W Londynie pozostały zaprojektowane i wykonane przez niego witraże dla kościoła Polskiej Misji Katolickiej, a także liczne prace malarskie i rysunkowe. Sztuce witrażu pozostał wierny po powrocie do kraju, projektując kartony okien witrażowych do licznych świątyń, między innymi do kościołów: Nawiedzenia NMP w Jastarni, Mariackiego w Katowicach, Narodzenia NMP w Lipniku koło Bielska, Trójcy Przenajświętszej w Szarleju, Wniebowzięcia NMP w Bytomiu, Matki Bożej Fatimskiej w Wesołej koło Mysłowic, Przemienienia Pańskiego w Ropczycach, Paulinów na Skałce w Krakowie, a także do kaplicy w pałacu biskupim w Gnieźnie i wielu innych. Ostatni witraż wykonany według projektu artysty znajduje się w bazylice prymasowskiej Wniebowzięcia NMP w Gnieźnie.

O wybranych wątkach z twórczości Adama Bunscha, o biografii odciśniętej piętnem w jego dziełach, o wszechstronności, o inspiracjach i ścieżkach jego artystycznych poszukiwań opowie syn artysty, Profesor Franciszek Bunsch.  

Franciszek Bunsch (ur. 1926), grafik i malarz, przedstawiciel krakowskiej szkoły grafiki warsztatowej, studiował malarstwo u profesora Eugeniusza Eibischa i grafikę pod kierunkiem profesorów Andrzeja Jurkiewicza, Ludwika Gardowskiego i Konrada Srzednickiego w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie (1945–1949). Wieloletni wykładowca i profesor krakowskiej ASP, od 1952 roku asystent Gardowskiego w Pracowni Drzeworytu, od 1965 do 1990 roku samodzielnie prowadził pracownię, w której wykształcił wielu znanych i wybitnych grafików, prorektor Akademii w latach 1972–1975 i 1984–1987. W 1990 roku otrzymał tytuł profesora zwyczajnego w dziedzinie sztuki. Swoje prace wystawiał na licznych wystawach indywidualnych i zbiorowych, krajowych i zagranicznych.

Twórczość graficzna Franciszka Bunscha – swobodnie inspirowana materią literacką, prowadząca jednak do przedstawienia własnej, onirycznej wizji – przez krytykę określana jest jako metaforyczna i sytuowana w nurcie surrealizmu. Artysta zajmuje się również ilustracją książkową (m.in. ilustracje do Ballad i romansów A. Mickiewicza) i grafiką użytkową (projekty kart do gry). Wciąż aktywny twórczo – aktualnie koncentruje się na pracach w technice drzeworytu i litografii oraz malarstwie utrzymanym w klimacie koloryzmu.