Znaczną część Działu Europejskiego Rzemiosła Artystycznego stanowią zabytki pochodzące ze zbiorów puławskich – ze Świątyni Sybilli i Domu Gotyckiego. Obok obiektów o wysokiej randze artystycznej i historycznej, pochodzących ze skarbców rodowych, Izabela Czartoryska pozyskała pamiątki i relikwie królów, hetmanów i mężów zasłużonych dla polskiej kultury.

Odrębną grupę w kolekcji, pochodzącą ze zbiorów Domu Gotyckiego, tworzą cenne okazy należące do wybitnych osobistości z historii powszechnej – cesarzy, królów, pisarzy i poetów, uczonych i filozofów, a także relikwie słynnych kochanków doby średniowiecza i renesansu.

Obok zabytków ze zbiorów puławskich, Dział przechowuje dzieła rzemiosła artystycznego zgromadzone przez Władysława Czartoryskiego w drugiej połowie wieku XIX, głównie poprzez zakupy na aukcjach sztuki w Paryżu, Rzymie, Florencji, Londynie.

Należy do nich kolekcja emalii średniowiecznych i renesansowych, w przeważającej części pochodzących z warsztatów w Limoges, ale także lotaryńskich i katalońskich. Cenny zespół tworzą wyroby z kości słoniowej, dzieła artystów bizantyńskich, francuskich, niemieckich i włoskich od wieku XI po XVIII. Bogato prezentuje się kolekcja zabytków majoliki włoskiej. Zdecydowana większość pochodzi z wieku XV i XVI – okresu największego rozkwitu garncarstwa we Włoszech. Zasięgiem terytorialnym zbiór obejmuje prawie całe Włochy, reprezentując tak ważne ośrodki, jak Florencja, Faenza, Urbino, Deruta, Gubbio, Castelli, Siena czy Wenecja. W okresie paryskim Władysław Czartoryski nabył również fajanse hiszpańsko-mauretańskie, porcelanę miśnieńską, wczesne szkła weneckie, tkaniny i kobierce. Liczne obiekty sztuki orientalnej, głównie perskiej i tureckiej, pozyskał w Stambule.

Pod koniec XIX wieku zbiory wzbogaciły się o kolekcję szkieł osiemnastowiecznych wykonanych w hutach polskich /Naliboki, Urzecze i Lubaczów/, czeskich i śląskich a także meble, głównie polskie – legat Eligiusza Suchodolskiego /testament z dnia 11 sierpnia 1892 r./ oraz kolekcję sztuki Dalekiego Wschodu – japońską i chińską porcelanę, wyroby z kości słoniowej i laki jak również zbiór porcelany z manufaktur niemieckich /ok. 100 obiektów/ - dar Bolesława Wołodkowicza złożony do Muzeum 10 czerwca 1897 r.

W zbiorach znajduje się również kolekcja medali oraz numizmatów.

Kierownik Działu Europejskiego Rzemiosła Artystycznego
Znaczną część Działu Europejskiego Rzemiosła Artystycznego stanowią zabytki pochodzące ze zbiorów puławskich – ze Świątyni Sybilli i Domu Gotyckiego. Obok obiektów o wysokiej randze artystycznej i historycznej, pochodzących ze skarbców rodowych, Izabela Czartoryska pozyskała pamiątki i relikwie królów, hetmanów i mężów zasłużonych dla polskiej kultury.

Odrębną grupę w kolekcji, pochodzącą ze zbiorów Domu Gotyckiego, tworzą cenne okazy należące do wybitnych osobistości z historii powszechnej – cesarzy, królów, pisarzy i poetów, uczonych i filozofów, a także relikwie słynnych kochanków doby średniowiecza i renesansu.

Obok zabytków ze zbiorów puławskich, Dział przechowuje dzieła rzemiosła artystycznego zgromadzone przez Władysława Czartoryskiego w drugiej połowie wieku XIX, głównie poprzez zakupy na aukcjach sztuki w Paryżu, Rzymie, Florencji, Londynie.
Należy do nich kolekcja emalii średniowiecznych i renesansowych, w przeważającej części pochodzących z warsztatów w Limoges, ale także lotaryńskich i katalońskich. Cenny zespół tworzą wyroby z kości słoniowej, dzieła artystów bizantyńskich, francuskich, niemieckich i włoskich od wieku XI po XVIII. Bogato prezentuje się kolekcja zabytków majoliki włoskiej. Zdecydowana większość pochodzi z wieku XV i XVI – okresu największego rozkwitu garncarstwa we Włoszech. Zasięgiem terytorialnym zbiór obejmuje prawie całe Włochy, reprezentując tak ważne ośrodki, jak Florencja, Faenza, Urbino, Deruta, Gubbio, Castelli, Siena czy Wenecja. W okresie paryskim Władysław Czartoryski nabył również fajanse hiszpańsko-mauretańskie, porcelanę miśnieńską, wczesne szkła weneckie, tkaniny i kobierce. Liczne obiekty sztuki orientalnej, głównie perskiej i tureckiej, pozyskał w Stambule.

Pod koniec XIX wieku zbiory wzbogaciły się o kolekcję szkieł osiemnastowiecznych wykonanych w hutach polskich /Naliboki, Urzecze i Lubaczów/, czeskich i śląskich a także meble, głównie polskie – legat Eligiusza Suchodolskiego /testament z dnia 11 sierpnia 1892 r./ oraz kolekcję sztuki Dalekiego Wschodu – japońską i chińską porcelanę, wyroby z kości słoniowej i laki jak również zbiór porcelany z manufaktur niemieckich /ok. 100 obiektów/ - dar Bolesława Wołodkowicza złożony do Muzeum 10 czerwca 1897 r.

W zbiorach znajduje się również kolekcja medali oraz numizmatów.