Cykl: Swoboda tajemna Silnie Unerwiona Ruchliwość. Sztuka Marii Jaremy
O sobie samej zawsze mówiła: Jarema. O niej – zwłaszcza od czasu przyjaźni i współpracy z Tadeuszem Kantorem – często mówi się Jaremianka. Maria Jarema – kobieta-awangarda. Jedna z bardziej charyzmatycznych postaci artystycznych pierwszej połowy XX wieku.
Twórczyni oryginalnej koncepcji i techniki estetycznej, mistrzyni monotypii. Była niekwestionowanym autorytetem w kręgach polskiej sztuki awangardowej. Rzeźbiarka, malarka, graficzka, wykonawczyni okładek, kostiumów, scenografii, dekoracji teatralnych, lalek i pomników, współzałożycielka Grupy Krakowskiej, przedwojennego Cricot i Cricot II, w których zdarzało jej się także występować jako aktorka.
Emocjonalna ekspresjonistka, zimna abstrakcjonistka, racjonalna konstruktywistka, fowistka, kolorystka, materialistka, fascynatka surrealizmu, waleczna formalistka, nieprzejednana eksperymentatorka… To tylko niektóre z etykiet, które nadawano Marii Jaremie. Szeroki repertuar ocen niekoniecznie oddaje jednak specyfikę i złożoność dorobku tej artystki; dorobku, który porusza, elektryzuje i wciąż wymyka się jednoznacznym interpretacjom.
„Linia pochodu sztuki Marii Jaremy była bezkompromisowa, odeszła w pełni sił twórczych i rozwoju. Umarła ciałem, ale dla nas pozostała i trwa nadal w Innym Wymiarze – myślę o jej sztuce, o tej osobliwej harmonii koloru i dźwięku” – wspominał Marię Jaremę Xawery Dunikowski.
Kim jest dla nas dziś Maria Jarema? Jaki jest status jej sztuki? W jakich kategoriach można ją analizować? Zastanowimy się nad tymi problemami podczas spotkania z dr Agnieszką Daukszą, interpretatorką praktyk artystycznych i biografką Marii Jaremy.
dr Agnieszka Dauksza – asystentka w Katedrze Antropologii Literatury i Badań Kulturowych WP UJ. Autorka ponad 60 artykułów i książek: Afektywny modernizm. Nowoczesna literatura polska w interpretacji relacyjnej (IBL PAN, 2017), Klub Auschwitz i inne kluby. Rwane opowieści przeżywców (słowo/obraz terytoria, 2016) i Kobiety na drodze. Doświadczenie przestrzeni publicznej w literaturze przełomu XIX i XX wieku (Universitas, 2013). Współautorka filmu Płaszów. Odkrywka (Kraków 2013, wraz z Szymonem Maliborskim) oraz projektu Krakowskie sny Amona Götha (ArtBoom Festival 2013). Obecnie pracuje nad biografią Marii Jaremy.
SPOTKANIE ODBĘDZIE SIE W KAWIARNI KULTURY W PAWILONIE JÓZEFA CZAPSKIEGO
Emocjonalna ekspresjonistka, zimna abstrakcjonistka, racjonalna konstruktywistka, fowistka, kolorystka, materialistka, fascynatka surrealizmu, waleczna formalistka, nieprzejednana eksperymentatorka… To tylko niektóre z etykiet, które nadawano Marii Jaremie. Szeroki repertuar ocen niekoniecznie oddaje jednak specyfikę i złożoność dorobku tej artystki; dorobku, który porusza, elektryzuje i wciąż wymyka się jednoznacznym interpretacjom.
„Linia pochodu sztuki Marii Jaremy była bezkompromisowa, odeszła w pełni sił twórczych i rozwoju. Umarła ciałem, ale dla nas pozostała i trwa nadal w Innym Wymiarze – myślę o jej sztuce, o tej osobliwej harmonii koloru i dźwięku” – wspominał Marię Jaremę Xawery Dunikowski.
Kim jest dla nas dziś Maria Jarema? Jaki jest status jej sztuki? W jakich kategoriach można ją analizować? Zastanowimy się nad tymi problemami podczas spotkania z dr Agnieszką Daukszą, interpretatorką praktyk artystycznych i biografką Marii Jaremy.
dr Agnieszka Dauksza – asystentka w Katedrze Antropologii Literatury i Badań Kulturowych WP UJ. Autorka ponad 60 artykułów i książek: Afektywny modernizm. Nowoczesna literatura polska w interpretacji relacyjnej (IBL PAN, 2017), Klub Auschwitz i inne kluby. Rwane opowieści przeżywców (słowo/obraz terytoria, 2016) i Kobiety na drodze. Doświadczenie przestrzeni publicznej w literaturze przełomu XIX i XX wieku (Universitas, 2013). Współautorka filmu Płaszów. Odkrywka (Kraków 2013, wraz z Szymonem Maliborskim) oraz projektu Krakowskie sny Amona Götha (ArtBoom Festival 2013). Obecnie pracuje nad biografią Marii Jaremy.
SPOTKANIE ODBĘDZIE SIE W KAWIARNI KULTURY W PAWILONIE JÓZEFA CZAPSKIEGO