#: locale=pl ## Tour ### Description ### Title tour.name = Muzeum Czartoryskich ## Skin ### Button Button_0210B80A_60F5_E834_41C2_262A279EA500.label = Lorem Ipsum Button_023318B5_60F5_E85C_41C2_C8C50D7C368E.label = Lorem Ipsum Button_025CF94C_60F5_E8CC_41C7_4B0565CACC1A.label = Lorem Ipsum Button_027E69DF_60F5_EBCC_41D0_DA549FE430A5.label = Lorem Ipsum Button_02C35607_60F5_D83C_41D1_3F7BE5AB7368.label = Lorem Ipsum Button_030C6B04_60CA_683C_419C_6C1F0B9EB051.label = Lorem Ipsum Button_039B0A9C_60F5_E84C_41B4_85DA5003EEFE.label = Lorem Ipsum Button_03AA7C9B_60F5_E854_41D1_C29772B2A455.label = Lorem Ipsum Button_19640B96_60CA_685C_41D0_C3EFCA646A08.label = Lorem Ipsum Button_307CB5CF_6057_FBCC_4181_83F08F76DF2A.label = AMENITIES Button_307E25CE_6057_FBCC_41D1_E295E5C3528A.label = Main Entrance Button_307E65CE_6057_FBCC_41D4_18C7A0A54239.label = RECEPTION Button_307F05CE_6057_FBCC_41D6_C582E4F8D33B.label = Lorem Ipsum Button_307F25D0_6057_FBD4_41B0_5E14C1D2FC22.label = RESTAURANTS Button_307F45CE_6057_FBCC_41D5_FD32EE2D5A78.label = ROOMS Button_307F65CF_6057_FBCC_41BB_13FA17E2C9AB.label = SPORTS AREA Button_307F85CE_6057_FBCC_41D3_51C00DB92A20.label = Chill Out Button_307F95CE_6057_FBCC_41C7_B333F07C8122.label = Bar Button_307FB5CE_6057_FBCC_41AE_9BF529C6E6AF.label = Terrace Button_307FC5CE_6057_FBCC_4190_85A741B8DCAC.label = Reception Button_307FC5CE_6057_FBCC_4190_85A741B8DCAC.pressedLabel = Reception Button_307FD5CE_6057_FBCC_41CC_536DDA444F00.label = Lobby Button_307FD5CF_6057_FBCC_41D4_AEEBAD314687.label = SWIMMING POOL Button_307FE5CE_6057_FBCC_41D1_2DA85B874499.label = Meeting Area 2 Button_307FF5CE_6057_FBCC_41D5_405F882ECED2.label = Meeting Area 1 Button_3AEC57F6_60D6_67DD_41D0_694A036298AF.label = Lorem Ipsum Button_3B031B65_60CE_E8FC_41CF_18C07E2E58B8.label = Lorem Ipsum Button_3B197998_60D6_6855_41C7_99A6C32E2384.label = Lorem Ipsum Button_3B1F3FAF_60CE_684C_41A0_AD93990FC16F.label = Lorem Ipsum Button_3B3673B8_60CF_B854_41B9_8AC7249D3A1B.label = Lorem Ipsum Button_3B3C7B5C_60D6_68CD_41D1_FFB577C80ADA.label = Lorem Ipsum Button_3B4F7E10_60CE_E854_41D3_4200495C04EB.label = Lorem Ipsum Button_3B5DCD73_60CE_E8D4_41A0_A70D622FF822.label = Lorem Ipsum Button_3B66CEDB_60CE_E9D4_41CA_2F3DAC235546.label = Lorem Ipsum Button_3B92E10A_60D6_7834_41D1_4B446F9FB434.label = Lorem Ipsum Button_3BBB129C_60D6_784C_41D3_B811E1E9E26B.label = Lorem Ipsum Button_3BC5B42E_60D6_784D_41A3_6479FA21A1A9.label = Lorem Ipsum Button_3BF9B800_60D6_6834_41B0_F6309500A250.label = Lorem Ipsum Button_3C1F1344_60CE_583C_419A_D3E4ACDEA010.label = Lorem Ipsum Button_3C2E84AF_60CE_584B_41C3_79FAE620CCE9.label = Lorem Ipsum Button_3C35C0B9_60CD_F854_41CA_2F187FB8960F.label = Lorem Ipsum Button_3C374402_60CE_5834_41C7_743903F3EAD1.label = Lorem Ipsum Button_3C45F5D2_60CE_5BD4_41C0_CC1810D45E29.label = Lorem Ipsum Button_3C58D2BC_60CD_F84C_41D7_7CB447A7D5BF.label = Lorem Ipsum Button_3C69544A_60CD_F835_41CA_C7312C7B3578.label = Lorem Ipsum Button_3C70C399_60CD_F854_41D6_488C924AD534.label = Lorem Ipsum Button_3C85A007_60CE_F83B_41B9_7D30CC9CF6EC.label = Lorem Ipsum Button_3C96EF55_60CE_E8DC_4180_0D3CE8FCB751.label = Lorem Ipsum Button_3CA53F6D_60CE_68CC_41D0_97234605DBC6.label = Lorem Ipsum Button_3CC3E3ED_60CE_FFCC_41C4_C48363B62A80.label = Lorem Ipsum Button_3CE40290_60CE_5854_41D7_2608A956C59B.label = Lorem Ipsum Button_3CF0E1E2_60CE_5BF4_4136_3FE02552AC94.label = Lorem Ipsum Button_3D8024FE_60CD_F9CC_41D7_A101588235F6.label = Lorem Ipsum Button_3DBB65DA_60CD_FBD4_41D0_4F3B5CD606A9.label = Lorem Ipsum Button_3DF12A63_60CD_E8FB_41D0_83B1FB2CC56F.label = Lorem Ipsum Button_41E382A5_60B9_0A08_41D5_3FD188EFFDD4.label = LOCATION Button_41E392A5_60B9_0A08_41BF_F6AAFA87203B.label = FLOORPLAN Button_41E3A2A5_60B9_0A08_41BE_55AB547304EE.label = PHOTOS Button_41E3B2A5_60B9_0A08_41BC_3A36B4FAF7B8.label = REALTOR Button_41E3D2A5_60B9_0A08_41B7_737D4607570D.label = INFO Button_41E3F2A5_60B9_0A08_41C3_9FE9C5047659.label = PANORAMAS Button_50D923F0_6061_057B_41C9_1D2D7358B7CE.label = MENU Button_62E0C006_7C58_A099_41CD_DC1778D083C7.label = Start Button_718FB1CD_60B6_E5E3_41D6_BCB4CCFDFBDC.label = LOREM IPSUM Button_FA086D5F_EDE2_47D5_41D5_7C9748DD4678.label = Dalej ### Dropdown DropDown_0561BA16_3AA3_A1D2_41C7_FDA0B6E9EE29.label = RECEPTION DropDown_05783A1F_3AA3_A1D2_41A6_E88282E5373B.label = AMENITIES DropDown_05784A29_3AA3_A1FE_41B1_E2305F2F53BE.label = RESTAURANTS DropDown_05789A1B_3AA3_A1D2_41CC_002739F0C312.label = ROOMS DropDown_057B3A27_3AA3_A1F2_41C0_6BB995D79A09.label = SWIMMING POOL DropDown_057BFA20_3AA3_A1EE_41A9_8EE569D894A7.label = SPORTS AREA ### Multiline Text HTMLText_062AD830_1140_E215_41B0_321699661E7F.html =
___
Sztuka czasów Rembrandta



Wskutek zaostrzenia się sporów narodowościowych, społecznych, a przede wszystkim religijnych w 1572 roku siedem bogatych prowincji północnych Niderlandów weszło w otwarty konflikt z panującą dynastią, a w 1581 roku proklamowano republikę, kończąc rządy hiszpańskiej linii Habsburgów. W ten sposób Zjednoczone Prowincje zwane Holandią uzyskały niepodległość, stając się pierwszym kalwińskim krajem Europy, podczas gdy południowe Niderlandy (katolicka Flandria) nadal należały do imperium habsburskiego. Nieobecność na terenie Zjednoczonych Prowincji tradycyjnych elit (królewskiego dworu i Kościoła katolickiego) sprawiła, że rolę mecenasów sztuki przejęło mieszczaństwu, czemu sprzyjało powiększające się w XVII wieku bogactwo kupieckiej republiki. Malarstwo, ozdobne sprzęty i srebrne naczynia zdobiły zamożne domy patrycjuszy, a z czasem nawet bogatsze siedziby chłopskie były zaopatrzone w obrazy rodzajowe i wizerunki domowych zwierząt. Ład społeczny wymuszał na artystach dostosowanie się do gustu głównych zleceniodawców poprzez zwrot ku nowym tematom, malowanym w konwencji realistycznej. Jak żywe wydają się portrety i lokalne, holenderskie pejzaże: widoki wydm, miast i portów; zdaje się, że słyszymy gwar dobiegający z tawern, gdzie zwykli ludzie ucztują przy suto zastawionych stołach. Urzekają swym pięknem malowane bukiety kwiatów (głównie tulipanów, których hodowla miała niemałe znaczenie w rosnącym bogactwie kupców) i tylko uważne oko dostrzeże w nich nieuchronność przemijania – podobnie jak głęboką metaforę wynikającą z najważniejszego, tytułowego dzieła w tej sali, jakim jest Krajobraz z miłosiernym Samarytaninem Rembrandta van Rijn.


Katarzyna Płonka-Bałus
HTMLText_48F5748C_6691_591E_41D3_903E0D90BD81.html =
Gabloty ze srebrami nowożytnymi, XVI-XVIII w.


W XVI i XVII wieku złotnictwo osiągnęło prawdziwy rozkwit. W tym okresie najprężniej działające warsztaty złotnicze znajdowały się w Augsburgu, Norymberdze, Berlinie, Królewcu oraz Gdańsku. Tak zwane srebra z północy cieszyły się dużą popularnością, ich formy stawały się coraz bardziej wymyślne i ozdobne, a ornamentyka podążała za najnowszymi trendami wyznaczanymi przez wzory graficzne. Dwie gabloty w Sali Sztuki Czasów Rembrandta przedstawiają tendencje w europejskim złotnictwie począwszy od XVI aż po koniec XVIII wieku, takie jak m.in. wysadzanie kufli lub kubków prawdziwymi monetami bitymi przez najważniejszych władców północnoeuropejskich (np. Zygmunta I Starego Zygmunta III Wazę, Albrechta Hohenzollerna czy Stefana Batorego). Jednym z ciekawszych prezentowanych dzieł jest zegar „opadająca kula”, napędzany własnym ciężarem, wykonany w 3. ćwierci XVII wieku przez elbląskiego złotnika Baltazara Puscha. Konstrukcję pierwszego zegara napędzanego własnym ciężarem opracowano już na początku XV stulecia w środowisku francusko-burgundzkim. Najpewniej zegary tego typu zawieszano u podniebienia baldachimu łoża (tzw. Batthimmeluhr). Niestety zegary-kule – w związku z napinającą się podczas opadania kuli sprężyną – nie były dokładne i często się spóźniały.


Elżbieta Musialik
HTMLText_48F649DF_6693_2B3A_41B2_35F046C00D14.html =
Caspar Netscher (1639–1684), Portret chłopca w stroju polskim, Haga, ok. 1668–1672
MNK XII-263


Od ciemnego, niemal jednolitego tła odcina się jasno oświetlona postać chłopca, ubranego w polski strój szlachecki – połyskujący, złocisty żupan przewiązany w pasie czerwonym pasem, turkusową delię zarzuconą na lewe ramię i podszytą futrem czapkę z piórami. Model zawadiacko patrzy wprost na widza, prawą ręką dobywając z pochwy szabli. W prawym dolnym rogu widzimy fragmenty antycznej kolumny i żabę. Ten niewielki, kameralny obraz stanowi przykład dojrzałego stylu Caspara Netschera (1639–1684), holenderskiego malarza, ucznia Gerarda ter Borcha, który w latach 60. XVII wieku stał wziętym portrecistą kręgów dworskich.
Obraz był eksponowany w Domu Gotyckim w Puławach jako portret Zygmunta Kazimierza, syna króla Władysława IV i Cecylii Renaty, zmarłego w 1647 roku w wieku 8 lat. Dzieło powstało jednak ponad 20 lat po śmierci królewicza, kiedy Caspar Netscher wykonał serię wizerunków dzieci, tym samym należy odrzucić taką identyfikację. Wynikiem bliskich relacji handlowych i kulturowych między Holandią a Polską w XVII wieku było silne zainteresowanie sarmacką tradycją i strojem, który w północnych Niderlandach był postrzegany jako orientalny i egzotyczny. Zjawisko to odzwierciedlają licznie zachowane wizerunki chłopców i mężczyzn ubranych w futrzane czapy i bogate żupany. Oprócz dzieła prezentowanego w Muzeum Książąt Czartoryskich można wymienić słynne malowidła Rembrandta – Polski szlachcic (National Gallery of Art w Waszyngtonie) oraz Lisowczyk (The Frick Collection w Nowym Jorku) – czy portret Otto van der Waeyena pędzla Ferdinanda Bola (Museum Boijmans Van Beuningen). Tym samym bardziej prawdopodobne jest to, że anonimowy chłopiec sportretowany przez Netschera był synem polskiego dyplomaty w Hadze lub młodym Holendrem pozującym w orientalnym ubraniu.


Justyna Łuczyńska-Bystrowska
HTMLText_4BF8F9BC_6691_6B7F_41D9_1763CDE31C55.html =
Kabinet intarsjowany, Jan Jerzy Fischer [?], Cheb (Eger), 1648
MNK XIII-641


Drewniane sekretarzyki nazywane kabinetami zyskały niezwykłą popularność w XVI wieku, a ich powodzenie trwało jeszcze XVII i XVIII stuleciu. Ten rodzaj stosunkowo niedużego, gabinetowego mebla łączył w sobie pożyteczną funkcję oraz dekoracyjną formę. Mebel prezentowany na wystawie powstał w 1648 roku w miejscowości Cheb (niem. Eger) w zachodnich Czechach, w warsztacie słynącym z wytwarzania dzieł meblarstwa o bogatej, figuralnej dekoracji snycerskiej, wykonywanej techniką płaskorzeźby na płycinach sklejanych z kawałków różnokolorowego drewna. W dawnej literaturze sekretarzyk uchodził za siedemnastowieczne biurko holenderskie. Zawiera dwanaście szufladek do przechowywania precjozów oraz dokumentów, a pośrodku wnękę za arkadką wspartą na dwóch kolumienkach. Ikonografia płaskorzeźbionych scen widniejących po obu stronach drzwi oraz na szufladkach jest zarówno świecka, o charakterze rodzajowym (m.in. żywot bogacza i biedaka), jak i biblijna. Wzorem dla scen świeckich były ryciny siedemnastowiecznego artysty Abrahama Bosse, a dla scen biblijnych – ryciny holenderskie z tego samego okresu. Za wykonawcę dekoracji snycerskiej uważa się Jana Jerzego Fischera, który jest jednym z najbardziej znanych rzeźbiarzy tworzących w warsztatach chebskich. Kabinet znajdował się w kolekcji Izabeli Czartoryskiej w Puławach, początkowo w tzw. skarbcu; w 1809 roku księżna zdecydowała o przeniesieniu go do Domu Gotyckiego.


Elżbieta Musialik
HTMLText_4DDBD142_6691_5B0A_41B0_7AA7C73F31DC.html =
Rembrandt Harmensz. van Rijn (1606–1669), Krajobraz z Miłosiernym Samarytaninem, Amsterdam, 1638
MNK XII-290


Gdyby nie tytuł dzieła – Krajobraz z miłosiernym Samarytaninem – rozpoznany prawidłowo dopiero w XIX wieku, obraz ten mógłby stanowić samodzielny pejzaż ze sztafażem, w którym główną rolę odgrywają nie malutkie postacie podróżujących czy pracujących w polu ludzi, lecz sama przyroda i nieprzewidywalne zjawisko atmosferyczne. Z tego też powodu słynne malowidło autorstwa Rembrandta Harmenszoona van Rijn opisywano dawniej jako Widok z burzą czy Pejzaż urozmaicony postaciami i zwierzętami.
Na pierwszym poziomie znaczeniowym możemy odbierać obraz jako pejzaż, w którym potęga natury dominuje nad małymi figurami ludzkimi, nieistotnymi w obliczu żywiołu. Przyroda ukazana przez Rembrandta – artystę niezwykle wrażliwego na zjawiska świetlne, doskonale posługującego się światłocieniem, za pomocą którego budował nastrój swoich obrazów – oddziałuje na widza dramatyzmem, imponującą potęgą i symboliką, zapowiadając niejako późniejsze krajobrazy romantyczne, w których następuje antropomorfizacja zjawisk naturalnych będących nośnikiem emocji i stanów psychologicznych.
Kompozycję dzielą na dwie części potężne drzewa, wyznaczające symboliczną granicę między dobrem a złem – między jasno oświetloną, rozległą równiną z mostem, do którego zbliża się wóz zaprzęgnięty w białe konie, zamkniętą ledwie zarysowaną sylwetką miasta z murami i wiatrakami, a zacienioną drogą po prawej stronie, wiodącą w głąb gęstego lasu. W takiej scenerii artysta ukazał ewangeliczną przypowieś
Chrystusa (Łk 10, 30–37) o człowieku, który w czasie podróży z Jerozolimy do Jerycha został pobity i obrabowany przez zbójców, a następnie porzucony przy drodze. Rannego minęli obojętnie przechodzący obok kapłan i lewita (dwie maleńkie figurki widoczne na zakręcie drogi, w głębi obrazu). Dopiero Samarytanin opatrzył jego rany i zawiózł do gospody. Oddalająca się burza, która ustępuje słonecznemu światłu, to symbol zwycięstwa dobra nad złem, podkreślenie znaczenia miłosiernego czynu Samarytanina. Osadzając wydarzenie biblijne w rodzimym pejzażu holenderskim, malarz podkreśla podkreślił uniwersalizm przesłania Chrystusa. W twórczości Rembrandta van Rijn przeważają sceny historyczne i religijne oraz portrety – zachowało się zaledwie kilka krajobrazów, wśród nich trzy z przedstawieniem burzy (w Krakowie, Amsterdamie i Brunszwiku).
Obraz został zakupiony na aukcji w Paryżu w 1774 roku przez Jana Piotra Norblina. Artysta kształcił się w Paryżu, a następnie udał się w podróż do Francji i Wielkiej Brytanii, gdzie poznał swojego przyszłego mecenasa, księcia Adama Kazimierza Czartoryskiego, męża Izabeli, wraz z którym przyjechał do Polski. Na początku zwiedzania warto zwrócić uwagę na dwa płótna z pogodnymi scenami w parku, jakie Norblin namalował do rokokowego pałacyku księżnej Izabeli w posiadłości na Powązkach (1785). Przed powrotem do Francji w 1804 roku artysta zostawił dzieło Rembrandta swojej uczennicy, Anetce z Tyszkiewiczów Potockiej, która w 1813 roku ofiarowała je do zbiorów puławskich, gdzie było prezentowane w Domu Gotyckim.


Justyna Łuczyńska-Bystrowska
HTMLText_4DE4765A_6691_793A_41CE_68B0C72B3790.html =
Leonardo da Vinci (1452–1519), Dama z gronostajem – portret Cecylii Gallerani (ok. 1473–1536) , Mediolan, ok. 1490
MNK XII-209


Arcydzieło Leonarda da Vinci jest bez wątpienia najcenniejszym eksponatem w Muzeum Książąt Czartoryskich, a także najlepiej zachowanym portretem pędzla tego genialnego artysty. Obraz został zakupiony w 1800 roku we Włoszech przez Adama Jerzego Czartoryskiego jako dar dla matki, Izabeli z Flemmingów – z myślą o kolekcji dzieł sztuki i pamiątek narodowych, którą księżna tworzyła wówczas w Puławach. Od 1809 do 1831 roku portret kobiety, identyfikowanej wówczas jako kochanka króla Francji Franciszka I, był eksponowany w Pokoju Zielonym Domu Gotyckiego. Z tego okresu pochodzi napis LA BELE FERONIÈRE LEONARD D’AWINCI w lewym górnym rogu obrazu. Po klęsce powstania listopadowego zbiory ukryto w Klemensowie, a później w Sieniawie, następnie zaś przewieziono do Hôtel Lambert w Paryżu. Tam arcydzieło pozostało do 1882 roku, kiedy to wróciło do Polski, by stać się ozdobą otwartego sześć lat wcześniej Muzeum Książąt Czartoryskich w Krakowie. Wiek XX był dla Damy burzliwym okresem. Na czas pierwszej wojny światowej obraz Leonarda został zdeponowany w drezdeńskiej Galerii Obrazów, skąd wrócił do Krakowa w 1920 roku, by we wrześniu 1939 stać się ofiarą hitlerowskiej grabieży. Arcydzieło Leonarda miało ostatecznie znaleźć się w muzeum Adolfa Hitlera w Linzu, lecz po krótkiej ekspozycji w Kaiser-Friedrich‑Museum w Berlinie trafiło do kolekcji gubernatora Hansa Franka na Wawelu, a stamtąd do jego willi w Schliersee w Bawarii. W 1945 roku, po odzyskaniu zrabowanych dzieł przez specjalną amerykańską misję wojskową, Damę z gronostajem przekazano do składnicy dzieł sztuki w Monachium. W następnym roku dzieło Leonarda powróciło do Muzeum Książąt Czartoryskich.
Ten tajemniczy obraz, przesycony treściami alegorycznymi, do dziś stanowi wyzwanie dla badaczy. Długo zastanawiano się nad tożsamością kobiety. Modelką mogła być Cecilia Gallerani (ok. 1473–1536), dama dworu i kochanka księcia Mediolanu Ludovica Sforzy (1452–1508), zaś zwierzątko – początkowo określane jako kuna lub pies – to gronostaj, być może stanowiący aluzję zarówno do osoby księcia, zwanego także Ermelino (wł. gronostaj), jak i nazwiska samej portretowanej (gale – gr. gronostaj). Innowacyjność rozwiązań zastosowanych przez Leonarda polega m.in. na wprowadzeniu aspektu psychologicznego i emocjonalnego, skupieniu się na ukazaniu nie tylko fizycznego podobieństwa portretowanej osoby, ale także jej indywidualnego charakteru. Absolutnym novum była dynamiczna, skręcona poza modelki, obracającej się niejako w przeciwnym kierunku niż wygięty grzbiet zwierzęcia, zapowiadająca manierystyczną figura serpentinata. Dzięki znajomości anatomii i optyki, połączonej z pogłębioną obserwacją natury, Leonardo mistrzowsko oddał miękkie futro zwierzęcia, układające się zgodnie z ruchem i budową ciała. Poza niewielkim uszkodzeniem deski i przemalowaniem tła w XIX wieku – które najprawdopodobniej pierwotnie było błękitno-szare, modelowane światłocieniowo – malowidło zachowało się w doskonałym stanie. Obraz nigdy nie był poddany poważnym ingerencjom konserwatorskim, dzięki czemu możemy bezpośrednio analizować metody pracy mistrza, który pozostawił na powierzchni farby swoją niezaprzeczalną „sygnaturę” – odciski palców zarówno prawej, jak i lewej ręki.


Justyna Łuczyńska-Bystrowska
HTMLText_5615EBD5_6691_2F0E_41D8_25C7C37E8D67.html =
Nieznany malarz holenderski, Portret młodej dziewczyny, ok. poł. XVII w.
MNK XII-286


Obraz jest typowym przykładem siedemnastowiecznego portretu holenderskiego. Przedstawia młodą dziewczynę ukazaną w całej postaci, zwróconą w trzech czwartych w lewą stronę. Ubrana jest w czarną suknię nałożoną na brązową spódnicę. Na głowie ma biały czepek, a wokół szyi białą, sztywną kryzę. Z rękawów sukni wystają koronkowe mankiety. Po lewej stronie widoczny jest stół z toczonymi nogami, którego blat przykryto czerwoną makatą z frędzlami. Po prawej stronie, za dziewczyną, stoi krzesło.
Twórca obrazu pozostaje nieznany. Prawdopodobnie należy go szukać wśród konserwatywnych, zapewne prowincjonalnych naśladowców Gerarda ter Borcha. Dzieło łączono dawniej z twórczością Thomasa de Keysera, Jacoba Gerritszoona Cuypa i Hermana Mijnertsa Donckera. Na obrazie, poniżej oparcia krzesła, znajdowała się do niedawna sygnatura „E. Terburg”. Została ona dodana na długo po powstaniu obrazu i w związku z tym usunięto ją w czasie konserwacji obiektu.


Adam Spodaryk
HTMLText_5A0F1EBB_66B3_697A_41A6_398E0C38BA3C.html =
Daniël de Blieck (ok. 1610–1673), Taras z kolumnadą, Holandia, Middelburg, 1656
MNK XII-599


Para obrazów Daniëla de Bliecka (ok. 1610–1673) ukazuje dwa różne widoki tego samego podmiejskiego pałacu. De Blieck był zarówno architektem, jak i malarzem. Większość życia spędził w rodzinnym Middelburgu, ale w okresie między 1660 a 1664 rokiem przebywał w Anglii. Najczęstszymi tematami jego obrazów były wnętrza kościołów. De Blieck – pod wpływem takich malarzy jak Gerard Houckgeest – wprowadzał w swoich dziełach malarskich silne kontrasty światła i cienia, ujęcia boczne budowli, a na pierwszym planie umieszczał masywne kolumny, dzięki czemu przedstawiana przezeń architektura sprawiała wrażenie monumentalnej.
Do naszych czasów zachował się szkicownik de Bliecka. Odnajdujemy w nim rysunek opatrzony datą 1656, który przypomina Taras z kolumnadą w zbiorach Muzeum Książąt Czartoryskich. Taką samą datę zapisano na drugim z krakowskich obrazów, przedstawiającym Widok pałacu. Wspomniany szkicownik zawiera schematy różnych rozwiązań kompozycyjnych oraz szkice ukończonych już przez artystę dzieł. Album być może pełnił funkcję swego rodzaju oferty handlowej dla klientów.
Obrazy złożył w depozycie Augustyn Czartoryski. Zostały wykupione przez Fundację XX. Czartoryskich w 1995 roku.


Adam Spodaryk
HTMLText_5C6C6F12_66B1_270B_41C2_EB1E89F77FC1.html =
Naśladowca Davida Teniersa młodszego (1610–1690), Kuźnia wśród skał, Flandria lub Niemcy, 2. poł. XVII w.
MNK XII-282


Kuźnia wśród skał jest dziełem malarza wzorującego się na twórczości Davida Teniersa (młodszego) – flamandzkiego mistrza specjalizującego się w malowaniu pejzaży, scen rodzajowych, gabinetów sztuki i martwych natur. W latach 30. XVII wieku, m.in. pod wpływem Adriaena Brouwera, Teniers zaczął tworzyć chłopskie sceny rodzajowe. W kolejnej dekadzie na jego obrazach pojawiają się wiejskie kiermasze oraz pejzaże z rustykalnym sztafażem. Dzieła tego malarza były chętnie naśladowane i kopiowane już przez jemu współczesnych, a zapotrzebowanie na nie wzrosło w XVIII i XIX wieku. Obraz w zbiorach Muzeum Książąt Czartoryskich najprawdopodobniej nie jest kopią konkretnego dzieła Teniersa, lecz kreacją naśladowcy, który zestawił ze sobą różne elementy charakterystyczne dla dzieł mistrza powstałych w latach 30. i na początku lat 40. XVII wieku. W tym czasie Teniers wykonywał obrazy z malowniczymi formacjami skalnymi i sztafażem złożonym z różnego rodzaju wędrowców lub świętych pustelników.


Adam Spodaryk
HTMLText_5ED0B534_6691_3B0E_41CC_85755A5196AA.html =
Jan Spanjaert (1589/1590 – po 1664) – przypisywany, Martwa natura z beczką, Delft, ok. 1640
MNK XII-273


Martwe natury to obrazy ukazujące kompozycje złożone z różnych przedmiotów dobranych i zestawionych w sposób podyktowany względami estetycznymi. Przedstawiania tego rodzaju mogą być również nośnikami znaczeń symbolicznych – np. głosić marność spraw doczesnych. Najczęściej przedstawiają produkty spożywcze i naczynia stołowe lub kuchenne, kwiaty, broń, przyrządy myśliwskie, ludzkie czaszki, instrumenty muzyczne, karty do gry i inne przedmioty służące rozrywce, pracy lub nauce. Niekiedy kompozycje uzupełniają żywe owady, gryzonie, zwierzęta domowe i gospodarskie, a nawet upolowana dzika zwierzyna.
Prezentowany obraz należy do typu określanego niekiedy jako „wiejska martwa natura”. W ciemnym wnętrzu kuchni lub spiżarni znajduje się zaaranżowany w malowniczym nieładzie stos kuchennych i gospodarczych naczyń oraz rozmaitych drobiazgów. Widzimy m.in. znoszony but, główki cebuli, skorupki omułków, kość i połamaną glinianą fajkę. Pod schodami, widocznymi na prawo od centrum kompozycji, siedzi kot, a przed nim znajduje się gliniany talerz z resztkami posiłku. Po prawej, w głębi widoczny jest powieszony na haku świński łeb.
Pionierami takich przedstawień byli w latach 30. XVII wieku przede wszystkim malarze rotterdamscy – m.in. bracia Cornelis i Herman Saftleven, Pieter de Bloot oraz Hendrick Sorgh. W następnej dekadzie tego rodzaju przedstawienia zaczęto tworzyć także w Middelburgu, Antwerpii i Dordrechcie. Moda na wiejskie martwe natury była krótkotrwała – zanikła już po połowie stulecia.
Obraz w Muzeum Książąt Czartoryskich jest wiązany z działającym w Amsterdamie i Delft malarzem Janem Spanjaertem, który mógł się kształcić w otoczeniu Cornelisa Saftlevena. Malarz sygnował swoje dzieła monogramem „IS”. Część obrazów łączonych ze Spanjaertem mógł wykonać jego syn, który tworzył podobne przedstawienia i stosował identyczny monogram. Obraz w Muzeum Książąt Czartoryskich nie jest sygnowany – przypisano go Janowi Spanjaertowi na podstawie analizy stylu malowidła.


Adam Spodaryk
HTMLText_5FDFEC14_66B7_290E_41BD_860C9C572BAA.html =
Nieznany malarz holenderski, Dwaj ucztujący żołnierze, Haarlem, lata 20. XVII w.
MNK XII-243


Obraz anonimowego haarlemskiego malarza przedstawia dwóch ucztujących żołnierzy. Jeden z nich trzyma w ręce kielich napełniony po brzegi winem, a na podłodze u ich stóp leżą porozrzucane muszle po ostrygach i karty do gry. Za plecami mężczyzn spoczywa rozłożona na stole plansza do tryktraka. Jeden z żołnierzy odwraca głowę w prawo i patrzy na coś, co wskazuje mu palcem drugi mężczyzna. Obaj wydają się rozbawieni.
Ostrygi uchodziły w Niderlandach za rodzaj afrodyzjaku, są więc zapewne aluzją do frywolnej tematyki prowadzonej przez mężczyzn rozmowy, pozwalającą nawet sądzić, że scena rozgrywa się w domu publicznym. Na taką interpretację wskazują również liczne siedemnastowieczne ryciny ukazujące podobne sceny. Często zawierają one napisy przestrzegające przed pijaństwem, grzechem nieczystości i stratami finansowymi, które można ponieść przez oddawanie się hazardowi.
Sceny z żołnierzami w domu schadzek były częstym tematem malarstwa holenderskiego w XVII wieku. Tego rodzaju przedstawienia, do których można zaliczyć także sceny w karczmach (często ukazujące bójki pijaków), miały wydźwięk moralizujący, a źródła ich popularności wśród mieszkańców północnych Niderlandów należy się dopatrywać w surowych zasadach etycznych postulowanych przez różne odłamy protestantyzmu.


Adam Spodaryk
HTMLText_718FA1CD_60B6_E5E3_41D3_6335BDF289A6.html =
LOREM IPSUM
DOLOR SIT AME
CONSECTETUR ADIPISCING ELIT. MORBI BIBENDUM PHARETRA LOREM, ACCUMSAN SAN NULLA.


Mauris aliquet neque quis libero consequat vestibulum. Donec lacinia consequat dolor viverra sagittis. Praesent consequat porttitor risus, eu condimentum nunc. Proin et velit ac sapien luctus efficitur egestas ac augue. Nunc dictum, augue eget eleifend interdum, quam libero imperdiet lectus, vel scelerisque turpis lectus vel ligula. Duis a porta sem. Maecenas sollicitudin nunc id risus fringilla, a pharetra orci iaculis. Aliquam turpis ligula, tincidunt sit amet consequat ac, imperdiet non dolor.


Integer gravida dui quis euismod placerat. Maecenas quis accumsan ipsum. Aliquam gravida velit at dolor mollis, quis luctus mauris vulputate. Proin condimentum id nunc sed sollicitudin.


DONEC FEUGIAT:
• Nisl nec mi sollicitudin facilisis
• Nam sed faucibus est.
• Ut eget lorem sed leo.
• Sollicitudin tempor sit amet non urna.
• Aliquam feugiat mauris sit amet.


LOREM IPSUM:
$150,000
HTMLText_731CF57E_60BF_A2A1_41D7_B81B17089B91.html =
JOHN DOE
Licensed Real Estate Salesperson


Tlf.: +11 111 111 111
jhondoe@realestate.com
www.loremipsum.com



HTMLText_731F057E_60BF_A2A1_41C8_ACE4EB05FF54.html =
Mauris aliquet neque quis libero consequat vestibulum. Donec lacinia consequat dolor viverra sagittis. Praesent consequat porttitor risus, eu condimentum nunc. Proin et velit ac sapien luctus efficitur egestas ac augue. Nunc dictum, augue eget eleifend interdum, quam libero imperdiet lectus, vel scelerisque turpis lectus vel ligula. Duis a porta sem. Maecenas sollicitudin nunc id risus fringilla, a pharetra orci iaculis. Aliquam turpis ligula, tincidunt sit amet consequat ac, imperdiet non dolor.
HTMLText_95240247_85E8_8510_41E0_64025CC54584.html =
Sztuka czasów Rembrandta



Opracowanie merytoryczne:


Katarzyna Płonka-Bałus
Justyna Łuczyńska-Bystrowska
Elżbieta Musialik
Adam Spodaryk



HTMLText_A626F4B4_E810_30E6_41D6_E553705E46BB.html =


HTMLText_A62B8F1C_BDA1_801C_41D1_18C8BC8D0C56.html =
Sztuka czasów Rembrandta
HTMLText_A726C747_E810_11A1_41D9_0152D128893A.html =
Gabloty ze srebrami w Sali Rembrandta
W 16 i 17 wieku bardzo mocno rozwijał się zawód złotnika.
Złotnicy wykonywali coraz lepsze i piękniejsze naczynia oraz ozdoby.
„Srebra z północy” były bardzo popularne wśród ludzi.
Były to przedmioty złotnicze z dużą ilością modnych ozdób.
Najpopularniejsze pracownie złotników znajdowały się w Augsburgu, Norymberdze, Berlinie, Królewcu oraz w Gdańsku.


Dwie gabloty, które widzisz wypełnione są złotem z tamtych czasów.
Cechami charakterystycznymi tej sztuki są na przykład kufle zdobione monetami.


Zegar
Jedną z najciekawszych rzeczy na wystawie jest zegar „opadająca kula”.
Zegar ten działa napędzany własnym ciężarem.
Zegar został wykonany przez złotnika – Baltazara Puscha z miasta Elbląg.
Pierwsze zegary napędzane własnym ciężarem były stworzone w 15 wieku.
Zegary tego typu były zawieszane nad łóżkami.
Niestety takie zegary często niedokładnie odmierzały czas.
HTMLText_A72EA395_E830_30A1_41D1_2285C2451A5E.html =
Obraz pod tytułem „Dama z gronostajem”
Obraz został wykonany w Mediolanie we Włoszech w 1490 roku.
Został wykonany techniką olejną i temperową na desce orzechowej.
Obraz namalował Leonardo da Vinci.



Historia Obrazu
Obraz Leonarda jest najcenniejszym eksponatem w kolekcji Muzeum Książąt Czartoryskich.
Jest najlepiej zachowanym obrazem Leonardo da Vinci. Jest arcydziełem.


Arcydzieło - to bardzo wyjątkowe i cenne dzieło sztuki. Wyróżnia się na tle innych dzieł niezwykle wysokim poziomem artystycznym. Artysta, który je wykonał jest wybitny.


Obraz został zakupiony w 1800 roku we Włoszech przez Adama Jerzego Czartoryskiego.
Obraz był prezentem od Adama dla jego matki – Izabeli z Flemmingów Czartoryskiej.
Izabela umieściła go w swojej kolekcji pamiątek.
Kolekcja mieściła się w muzeum w Puławach.
Obraz od 1809 do 1831 roku znajdował się w Pokoju Zielonym w Domu Gotyckim w Puławach.
Także w tym czasie na obrazie namalowano farbą napis: „LA BELE FERONIÈRE LEONARD D’AWINCI”.
Napis odnosił się do kobiety ukazanej na obrazie.
Uważano wtedy, że była ona kochanką króla Francji, Franciszka I.


Po klęsce powstania listopadowego obrazy i pamiątki zgromadzone w Puławach musiały zostać ukryte.
Ukryto je w mieście Klemensów. Później przewieziono je do miasta Sieniawa.
Następnie zbiory zostały przeniesione do H ô telu Lambert w Paryżu.
Obraz pozostał tam do 1882 roku.
Później obraz wrócił do Polski.
Został umieszczony w Muzeum Książąt Czartoryskich w Krakowie.
Podczas pierwszej wojny światowej obraz wywieziono z Krakowa. Został umieszczony w Galerii obrazów w Dreźnie, w Niemczech.
Obraz wrócił do Krakowa w 1920 roku.
Podczas drugiej wojny światowej obraz został skradziony.
Ukradli go hitlerowcy w 1939 roku.
Obraz przez krótki czas znajdował się w muzeum Adolfa Hitlera.
Później został przeniesiony do kolekcji gubernatora Hansa Franka na Wawel.
Następnie gubernator przeniósł obraz do swojej rezydencji w Bawarii, w Niemczech.


W 1946 roku obraz ponownie wrócił do Krakowa i został umieszczony w Muzeum Książąt Czartoryskich.
Obraz został odzyskany przez specjalną amerykańską misję wojskową.


Opis obrazu
Obraz jest bardzo tajemniczy.
Badacze sztuki wiele razy próbowali zrozumieć co malarz miał na myśli malując poszczególne elementy. Chcieli odkryć ich ukryte znaczenie.
Badacze długo zastanawiali się nad tym, kim jest kobieta namalowana na obrazie.
Kobietą jest prawdopodobnie Cecilia Gallerani.
Cecilia była damą dworu i kochanką księcia Mediolanu, Ludovica Sforzy.
Badacze początkowo myśleli, że zwierzę, które trzyma w dłoniach to kuna lub pies.
Zwierzę to gronostaj. Gronostaj na rękach kobiety może łączyć się z osobą Ludovica, księcia Mediolanu.
Książe był nazwany ‘Ermelino”, co po włosku oznacza gronostaj.
Gronostaj może też oznaczać ukryte nazwisko sportretowanej kobiety..
Słowo „gale”po grecku oznacza gronostaj. Kobieta nazywała się Gallerani.


Jak Leonardo namalował obraz?
Obraz jest wyjątkowy. Leonardo skupił się nie tylko na namalowaniu wyglądu kobiety, ale też na jej emocjach. Potrafił też oddać jej nastrój i tajemniczość.
Leonardo chciał aby obraz budził emocje u widza.
Oryginalnym pomysłem Leonardo było namalowanie kobiety w nietypowej pozie.
Ciało kobiety jest lekko przekręcone w innym kierunku niż głowa.
Ciało gronostaja, wygina się w kierunku przeciwnym niż ciało kobiety.
Kobieta i gronostaj tworzą wspólnie pozę o nazwie „figura serpentinata”. W ten sposób zapowiada nową epokę.


Co oznacza „Figura serpentinata”?
„Figura serpentinata” to figura ukazująca ciało człowieka w dynamicznej pozie. Ciało człowieka wygięte jest w nienaturalnej pozie.
„Figura serpentinata” jest charakterystyczne dla późniejszego czasu, 17. i 18 wieku.


Leonardo był mistrzem malowania natury.
Interesował się anatomią, czyli budową ciała ludzi i zwierząt. Interesował się też nauką, na przykład optyką
Malarz potrafił wspaniale namalować elementy natury.
Leonardo mistrzowsko namalował miękkie futro gronostaja.
Futro układa się zgodnie z ruchem i budową ciała zwierzęcia.


Dalsza historia obrazu
Obraz pozostał w idealnym stanie od 15 wieku.
Jedyną wadą jest niewielkie uszkodzenie deski.
W 19 wieku, tło za kobietą zostało przemalowane.
Tło było oryginalnie błękitno-szare.
Dzięki temu, że obraz jest w dobrym stanie , badacze mogą analizować metody malowania mistrza Leonardo.
Ciekawostką jest, że Leonardo pozostawił na obrazie odciski swoich palców prawej i lewej ręki.
HTMLText_A741D530_E810_11FE_41D2_8FBD43706EAA.html =


HTMLText_A7F6C790_E830_70BF_41C4_CC00F6D52731.html =


HTMLText_A7F7D5C4_E810_30A6_41E9_2F2F844482AC.html =
Obraz pod tytułem „Martwa natura z beczką”
Obraz został namalowany w Delft w Holandii, około 1640 roku.
Namalował go Jan Spanjaert.
„Martwa natura” to obraz przedstawiający przedmioty nieożywione, na przykład meble, kwiaty, owoce.
Często obrazy z martwą naturą mają, drugie, symboliczne znaczenie.
Niekiedy na obrazach znajdują się zwierzęta.


Opis obrazu
Obraz prezentowany na wystawie, przedstawia martwą naturę z przedmiotami, które możemy znaleźć na wsi.
Obraz przedstawia wnętrze kuchni lub spiżarni.
Na podłodze leży dużo przedmiotów kuchennych na przykład cebulę, kości zwierząt, beczki, liny.
W pokoju panuje bałagan.
Pod schodami siedzi kot.
Przed kotem znajduje się talerz z jedzeniem.
Po prawej stronie widoczna jest głowa świni.


Kto malował martwą naturę?
Najpopularniejszymi malarzami takich obrazów byli m.in. bracia Cornelis i Herman Saftleven, Pieter de Bloot oraz Hendrick Sorgh.
Twórca Martwej Natury z Beczką prawdopodobnie uczył się od Cornelisa.
Twórca podpisywał swoje obrazy literami “IS”.
Możliwe, że część obrazów tego artysty, tak naprawdę wykonał jego syn.
Syn tworzył podobne obrazy oraz podpisywał się w dokładnie taki sam sposób.
Obraz znajdujący się w muzeum nie posiada podpisu.
Badacze określili autora na podstawie stylu malowania.
HTMLText_B8702376_E830_F063_41EC_B6054F89417E.html =


HTMLText_B8AE93FC_E810_3067_41E6_048021CE558F.html =
Obraz pod tytułem „Dwaj ucztujący żołnierze”
Obraz został namalowany w mieście Haarlem w Holandii w 17 wieku.
Został namalowany farbami olejnymi na desce.
Autor obrazu jest nieznany.


Opis obrazu
Obraz przedstawia dwóch żołnierzy podczas uczty.
Jeden z żołnierzy trzyma w ręce kielich z winem.
Pod stopami żołnierzy, rozrzucone są karty do gry oraz muszle.
Za ich plecami znajdują się plansze do gier.
Jeden z żołnierzy wskazuje na coś palcem.
Drugi z nich patrzy we wskazanym kierunku.
Żołnierze są rozbawieni.


Co oznaczają ostrygi?
Ostrygi to zwierzęta żyjące w wodach morskich nazywane skorupiakami.
Ostrygi były uznawane za afrodyzjaki.
Afrodyzjak to substancja zwiększająca pożądanie seksualne.
Ostrygi na obrazie mogą być symbolem niestosownej rozmowy żołnierzy.
Wnętrzne budynku, w którym żołnierze się znajdują to prawdopodobnie dom publiczny.
Obrazy z żołnierzami w domach publicznych były popularne w Holandii w 17 wieku.
Równie popularne były obrazy przedstawiające bijatyki w karczmach.
HTMLText_B8C0E30C_E810_31A6_41E9_C47E314927D1.html =


HTMLText_B9108BA7_E810_30E2_41EA_AF55118AE7F0.html =


HTMLText_B98EF015_E810_6FA6_41B4_9CAC68B6B4BE.html =
Obraz pod tytułem „Chłopiec w stroju polskim”


Obraz został namalowany w 17 wieku w Hadze, w Holandii.
Został namalowany techniką olejną na desce.
Obraz namalował Caspar Netscher.


Opis obrazu
Na obrazie na bardzo ciemnym tle namalowany jest chłopiec.
Chłopiec ubrany jest w polski strój szlachecki.
Strój składa się z: złotego żupanu, czerwonego pasa, niebieskiej narzuty na ramię i czapki z piórami.
Chłopiec odważnie patrzy na wprost.
Prawą ręką wyciąga szablę.
W prawym, dolnym rogu obrazu znajduje się antyczna kolumna.
Obok kolumny leży żaba.


Autor obrazu uczył się od malarza Gerarda ter Borcha.
Caspar przez większość życia zajmował się malowaniem portretów.


Historia obrazu
Obraz początkowo znajdował się w domu Gotyckim w Puławach.
Uznawany był wówczas jako portret Zygmunta Kazimierza, który zmarł w wieku 8 lat.
Obraz powstał 20 lat po śmierci Zygmunta Kazimierza.
W tym czasie artysta Caspar zajmował się malowaniem dzieci.


Popularność malowania ludzi w polskim stroju zaprzecza twierdzeniu, że na obrazie znajduje się zmarły Zygmunt Kazimierz.


W Niderlandach tradycyjny strój polski uznawany był za egzotyczny.
Ludność Niderlandów była zafascynowana polską kulturą.
Między Niderlandami a Polską rozwinął się handel.
Aktualnie w Niderlandach można odnaleźć wiele obrazów przedstawiających dzieci i mężczyzn w Polskich strojach.


Innymi przykładami dzieł są słynne malowidła Rembrandta np. „Polski Szlachcic” lub „Lisowczyk”, które aktualnie znajdują się w Stanach Zjednoczonych.
HTMLText_B999DEE9_E810_1061_41EA_EE8DDD18836B.html =


HTMLText_B9A4ABCD_E830_10A1_41B3_E6578F2B5CD9.html =
Obraz pod tytułem „Krajobraz z miłosiernym Samarytaninem”
Obraz został namalowany w Amsterdamie w 1638 roku.
Został wykonany farbą olejną na desce dębowej.
Obraz namalował Rembrandt van Rijn.


Opis obrazu
Na obrazie na pierwszy rzut oka widoczne są tylko drzewa oraz niebo.
Po dokładnym obejrzeniu zauważamy, że po prawej stronie znajdują się malutkie postacie.
Postacie obrazują wydarzenia opisane w Biblii, a dokładnie o Przypowieści o Miłosiernym Samarytaninie.


Jak nazywano wcześniej obraz?
Obraz wcześniej był nazywany „Widokiem z Burzą” lub „Pejzażem z urozmaiconymi postaciami i zwierzętami”.
Dopiero później rozpoznana została na obrazie scena biblijna.


Dalszy opis obrazu
Przyroda na obrazie dominuje nad postaciami.
Autor obrazu doskonale malował zjawiska przyrodnicze.
Burza, ukazana na obrazie posiada wiele rozbłysków światła.
Rozbłyski są symboliczne, ukazują one dramatyzmsytuacji. .
Duże drzewa na środku obrazu, dzielą go na dwie części.
Drzewa symbolicznie wyznaczają granicę pomiędzy dobrem, a złem.
Jasna strona oznacza dobro, a ta zaciemniona zło.


Po lewej stronie obrazu ukazana jest scena z przypowieści biblijnej.
Przypowieść - to słowo oznaczające opowieści, które opowiadał Jezus swoim uczniom. Opowieści miały morał i ukryty sens.


Przypowieść o Miłosiernym Samarytaninie opowiada historię o człowieku, który podróżował z miasta Jerozolima do miasta Jerycho.
Podczas swojej podróży został pobity i okradziony przez zbójców.
Człowiek leżał ranny na drodze.
Rannego człowieka zignorowali kapłani.
Kapłani stoją na obrazie na zakręcie drogi.
Dopiero Samarytanin zaopiekował się rannym.
Samarytanin opatrzył mu rany i zawiózł do gospody.
Kończąca się burza nad obrazem to symbol zwycięstwo dobra nad złem.
Na obrazie widzimy krajobraz holenderski.
Malarz namalował scenę biblijną, jakby działa się w Holandii, czyli tam gdzie żył malarz.


Chciał podkreślić, że opowieści biblijne mają odwzorowanie wszędzie na świecie.


Rembrant van Rjin w swoim życiu głównie malował sceny historyczne oraz biblijne.
Do dnia dzisiejszego pozostały tylko 3 obrazy tego artysty.
Obrazy można znaleźć w Krakowie, Amsterdamie oraz w Brunszwiku.


Historia obrazu
Obraz z Samarytaninem został zakupiony w Paryżu przez malarza Jana Piotra Norblina.
Artysta Jan uczył się w Paryżu, następnie podróżował po Francji i Wielkiej Brytanii.
Podczas podróży poznał swojego mecenasa, Adama Kazimierza Czartoryskiego.
Jan przyjechał wraz z Adamem Kazimierzem do Polski i malował dla niego.


Na co warto zwrócić uwagę?
Podczas zwiedzania, zwróć uwagę na dwa obrazy z pogodnymi scenami w Parku.
Artysta Jan Piotr Norblin namalował je w prezencie dla księżnej Izabeli Czartoryskiej.
W 1804 roku malarz postanowił wrócić do Francji.
Jan pozostawił dzieło Rembrandta swojej uczennicy – Anetce z Tyszkiewiczów Potockiej.
Anetka podarowała obraz do zbiorów pamiątek w Puławach. Obraz wisiał w Domu Gotyckim.
HTMLText_BA123AC9_E810_10AE_41EB_AB50C79F7044.html =


HTMLText_BA282448_E830_17AF_41DF_626398D2FB02.html =
Sekretarzyk z Chebu
Sekretarzyk został wykonany w 1648 roku w Czechach.
Jest zrobiony z drewna.
Sekretarzyk to rodzaj biurka z dodatkowymi szufladami.


Historia sekretarzyku
Drewniane sekretarzyki były nazywane Kabinetami.
Były one bardzo popularne od 16 do 18 wieku.
Sekretarzyki były zwykle przyozdobione różnymi wzorami.
Pokazany na wystawie sekretarzyk wykonany był w miejscowości Cheb w Czechach.
Wykonany został z dużą starannością w warsztacie słynącym z bardzo pięknych mebli.
Sekretarzyk wykonany jest z różnych rodzajów drewna, przyozdobionych płaskorzeźbami.
Płaskorzeźby przedstawiają sceny biblijne oraz z życia codziennego.
Płaskorzeźby zostały wykonane na wzór obrazów stworzonych przez Abrahama Bosse’go.
Sekretarzyk posiada on 12 szufladek do przechowywania dokumentów.
Pośrodku sekretarzyka jest wnęka, na dwóch kolumnach.


Kto wykonał sekretarzyk?
Głównym wykonawcą sekretarzyka jest Jan Jerzy Fisher.
Jan był jednym z najlepszych rzeźbiarzy pracujących w Chebie.
Sekretarzyk początkowo znajdował się w Puławach.
W 1809 roku księżna Izabela Czartoryska przeniosła go do Domu Gotyckiego.
HTMLText_BA4DF259_E830_13A1_41EA_396D5178B939.html =


HTMLText_BAF74C66_E810_3063_41E1_56385E107249.html =
Obraz pod tytułem „Studia architektoniczne – Wejście do pałacu i Taras z kolumnadą”
Obraz wykonany w Holandii w 1656 roku.
Wykonany techniką olejną na desce.


Historia artysty i obrazu
Obrazy Daniela De Bliecka pokazują dwa różne widoki z tego samego pałacu.
Artysta De Blieck był malarzem i architektem.
De Blieck spędził większość życia w Middelburgu.
Przez 4 lata żył w Anglii.
Na obrazach artysty najczęściej znajdowały się wnętrza kościołów.
Artysta często na swoich obrazach stosował technikę światłocienia
Ta technika polegała na tym, że poszczególne elementy obrazu były rozjaśniane, tam gdzie oświetlało ją źródło światła i jednocześnie zaciemniane z drugiej strony, gdzie światła było mniej. Dawało to wrażenie trójwymiarowości. Jakby poszczególne elementy wystawały z obrazu. bardzo ciemnych elementów obok bardzo jasnych.
Dzięki temu, to co namalował na obrazie wydaje się trójwymiarowe, a nie płaskie.
Artysta lubił umieszczać na pierwszym planie obrazu wielkie kolumny.
Kolumny dają wrażenie, że obraz jest większy niż faktycznie jest.
Do naszych czasów zachował się notatnik z rysunkami de Bliecka.
W notatniku znajduje się rysunek bardzo podobny do „Tarasu z Kolumnadą”.
Pod rysunkiem znajduje się data 1656 rok.
W tym roku został wykonany również drugi obraz znajdujący się w muzeum.
Obraz nazywa się „Widok Pałacu”.


Dlaczego artysta miał notatnik?
W notatniku znajduje się wiele szkiców różnych obiektów.
Prawdopodobnie notatnik pełnił funkcję oferty dla klientów.
De Blieck pokazywał szkice projektów, jakie jest w stanie namalować dla swoich klientów.


Dalsza historia obrazów
Obrazy „Wejście do Pałacu i Taras z Kolumnadą” zostały wykupione przez Fundację Książąt Czartoryskich w 1995 roku.
HTMLText_BB11D8F9_E810_3061_41EA_17E9ED917119.html =
Obraz pod tytułem „Kuźnia wśród skał”
Obraz namalowany we Flandrii lub w Niemczech w 17 wieku.
Autor nieznany.
Obraz został namalowany przez osobę próbującą kopiować styl malowania Davida Teniersa.
Namalowany został techniką olejną na płótnie.


Historia autora obrazu
David Teniers był mistrzem malarstwa.
Teniers najczęściej malował martwe natury, pejzaże i gabinety sztuki.
W 1730 roku Teniers zaczął malować obrazy przedstawiające chłopów.
Przez kolejne 10 lat malował obrazy przedstawiające wiejskie kiermasze.
Obrazy Teniersa były bardzo popularne i chętnie kopiowane przez innych twórców.


Obraz „Kuźnia wśród skał” nie jest dokładną kopią obrazu Deniersa.
Naśladowca skopiował tylko niektóre elementy z oryginalnych obrazów.
HTMLText_BB3BA6AE_E810_30E2_41C7_3BD807030432.html =


HTMLText_BBF3CBEA_E810_1062_41E6_493079A877E8.html =
Obraz pod tytułem „Portret młodej dziewczyny”
Obraz został namalowany w Holandii, w 17 wieku.
Został namalowany techniką olejną na desce.
Nie wiemy kto namalował obraz.


Opis obrazu
Obraz posiada cechy charakterystyczne dla stylu malowania holenderskich malarzy.
Na obrazie znajduje się młoda dziewczyna.
Dziewczyna jest ubrana w długą, czarną suknię.
Ma na głowie biały czepek.
Po lewej stronie obrazu, widać stół z białym obrusem.
Po prawej stronie stoi krzesło.


Kim był autor obrazu?
Twórca obrazu jest nieznany.
Twórca próbuje naśladować styl malowania Gerarda ter Borcha.
Kiedyś na obrazie znajdował się podpis „E.Terburg”.
Jednak badacze odkryli, że podpis został dodany, długo po powstaniu obrazu.
Podpis został usunięty podczas prac konserwacyjnych.
HTMLText_C1CD8BD2_E4D4_D340_41AC_0BDA2CE89E8A.html =
Zrealizowano w ramach Projektu: "Przeszłość przyszłości - remont i wyposażenie Muzeum Książąt Czartoryskich, Muzeum Narodowe w Krakowie w celu udostępnienia unikatowej kolekcji"
HTMLText_FD880033_EDEE_5D6D_41CB_F51F988D5B6F.html =


HTMLText_FD90628D_EDEE_5D35_41CE_50AA9ED7B9B1.html =
SZTUKA CZASÓW REMBRANDTA


W 1572 roku zaostrzył się konflikt religijny pomiędzy prowincjami Niderlandów a dynastią Habsburgów.
W 1581 roku rodzina Habsburgów zakończyła swoje rządy.
Po tym wydarzeniu prowincje zjednoczyły się w kraj zwany Holandią.
Przez wygnanie z Holandii dynastii Habsburgów, na terenie kraju nie było Kościoła katolickiego.
W Holandii rolę krytyków sztuki od tej pory sprawowało mieszczaństwo.
Wcześniej wyznacznikiem sztuki był kościół.


Malarstwo ozdobne stało się bardzo popularne.
Na obrazach zaczęły pojawiać się zwierzęta oraz sceny życia codziennego.
Domy zamożnych mieszczan przyozdabiano coraz częściej w srebrne naczynia oraz obrazy. Mieszczanie mieli pieniądze z handlu dlatego mogli zamawiać u artystów coraz więcej pięknych przedmiotów i obrazów. To oni wyznaczali gust.


Te zmiany zmusiły artystów do przystosowania się do nowej mody.
Artyści coraz częściej podejmowali się zleceń malowania widoków, miast oraz portów. Obrazy malowali realistycznie.
Realistycznie, to znaczy, że bardzo przypominały realny świat. Naśladowały naturę.
Na obrazach równie często znajdowały się kwiaty, a w szczególności tulipany. Tulipany były w Holandii wysoko cenione.


Obrazy holenderskich mistrzów były piękne. Mają też swoje ukryte znaczenie. Żeby je odkryć trzeba przyjrzeć się bliżej.
HTMLText_FE2A2434_EDEE_456B_41B9_DE1D1B021C48.html =


HTMLText_FE2AF434_EDEE_456B_41E6_17D27FEA713B.html =
Muzeum Książąt Czartoryskich to niezwykle cenna kolekcja o profilu historyczno-artystycznym, stworzona przez przedstawicieli jednego z najznakomitszych rodów polskich – Czartoryskich herbu Pogoń litewska, a od roku 2017 należąca do Muzeum Narodowego w Krakowie. Początki tej instytucji, działającej w tym mieście od roku 1876, sięgają pierwszych lat XIX wieku i powstałych w Puławach pawilonów parkowych: Świątyni Sybilli (1801) i Domu Gotyckiego (1809), w których księżna Izabela Czartoryska udostępniła zwiedzającym gromadzone przez siebie patriotyczne pamiątki historyczne oraz dzieła sztuki, miedzy innymi obrazy Leonarda da Vinci, Rafaela (zaginiony podczas II wojny światowej) i Rembrandta. Losy kolekcji – ściśle związane z losami właścicieli uwikłanych w tragiczne dzieje Ojczyzny – po powstaniu listopadowym i emigracji powróciły do Krakowa. Wzbogacona o nowe zakupy kolekcja stała się nowoczesnym – na swoje czasy – muzeum, które przetrwało do naszych czasów. Od ponad dwustu lat jego ideę wyrażają słowa „Przeszłość Przyszłości”, motto puławskiej Świątyni Sybilli, umieszczone w nadprożu na początku ekspozycji.


KPB
HTMLText_FE2DA434_EDEE_456B_41C3_DA691A678295.html =
Sale z zabytkami, należącymi do książęcej rodziny Czartoryskich.


Początek zwiedzania
Zwiedzanie rozpoczynasz tutaj.
W tej sali znajdują się pamiątki, należące do rodziny Czartoryskich.
Rodzina zebrała bardzo dużo pamiątek, które możesz oglądać w tej sali.


Rodzina, która zbudowała galerię.
Czartoryscy to nieżyjąca już rodzina, która była częścią rodziny królewskiej w Polsce.
Historia rodziny Czartoryskich jest ważna dla kultury polskiej. Czartoryscy byli bogatą, rodziną. Należeli do arystokracji. Członkowie rodziny Czartoryskich byli wybitnymi politykami i kolekcjonerami. Odnosili sukcesy.


Zwróć uwagę na portrety rodziny, które widać w tej sali.
Portrety to obrazy, które ukazują różne osoby należące do rodziny. Możesz zobaczyć jak one wyglądały i jak się ubierały.


Arystokracja - ludzie, urodzeni w arystokratycznej rodzinie.
Arystokraci często byli bardzo dobrze wykształceni i bogaci. Dawniej zajmowali najwyższe pozycje w społeczeństwie.


Ważną osobą, która zapoczątkowała Muzeum była Izabela z Flemmingów Czartoryska. Księżna Izabela była żoną księcia Adama Kazimierza Czartoryskiego.
Izabela bardzo lubiła zbierać obrazy oraz pamiątki.
Pamiątki, stały się pierwszymi eksponatami w jej prywatnym muzeum.


Kto opiekował się muzeum?
Pierwszymi opiekunami muzeum byli synowie Izabeli i Adama Kazimierza.
Synowie nazywają się Adam Jerzy i Konstanty. Żyli oni na przełomie 18 i 19 wieku.
Obydwoje byli żonaci i doczekali się potomków.
Po ich śmierci, kolejnymi opiekunami muzeum byli ich potomkowie.
Rodzina Czartoryskich z pokolenia na pokolenie opiekowała się muzeum.


Co jest w galerii?
W tej galerii pokazywane są klucze do Świątyni Sybilli i Domu Gotyckiego. Świątynia i Dom Gotycki to budynki, które do dzisiaj znajdują się w Puławach.
Na półkach w Muzeum widzisz pamiątki po rodzinie Czartoryskich, na przykład: medale, ubrania, naczynia oraz książki.
Wszystkie pamiątki są pięknie ozdobione.
Pamiątki są zrobione z bardzo drogich materiałów.
Wykonali je zdolni artyści.
### Label Label_0C5F13A8_3BA0_A6FF_41BD_E3D21CFCE151_mobile.text = LOREM Label_0C5F23A8_3BA0_A6FF_419F_468451E37918_mobile.text = DOLOR SIT AMET Label_0E9CEE5D_36F3_E64E_419C_5A94FA5D3CA1.text = COMPANY NAME Label_0E9CEE5D_36F3_E64E_419C_5A94FA5D3CA1_mobile.text = COMPANY NAME Label_678D5E48_680D_AB53_41A4_27910471F0C4.text = Sztuka czasów Rembrandta ### Tooltip IconButton_DA195F94_EE62_CB66_41C2_B2A39918D020.toolTip = Fullscreen ## Media ### Title album_73C93DD1_58DE_A838_41D5_85294F5A6883.label = Photo Album gereon aksonometria map_A430C3B2_A97B_FD3C_41D4_F3AE2C808507.label = Mapka_Muzeum_3 panorama_24C37B46_2B8E_F17B_41C4_46BC20EC6351.label = 38 panorama_34838CE7_1B01_3BE5_41A7_79566A65CBEE.label = 15 panorama_350C39FC_1B03_3DEB_4194_C4F4FA3F5092.label = 23 panorama_3681B84E_1B01_1A27_41A0_3C50FD1059DE.label = 20 panorama_36D6BCA9_1B01_3A6D_41B6_447B78BD4496.label = 18 panorama_3997D232_3370_35C4_41BE_47CA975D5D1D.label = 37 panorama_C24790DA_D3CE_C28B_41E1_5FC2FDF53F16.label = 24 panorama_C294EB66_D3C9_47BA_41D4_FB80A33F5556.label = 39 panorama_C37A1F1F_D3B6_FF89_41C1_31D05D5306A9.label = 22 panorama_C3800E88_D3BB_C176_41D7_B8E1564045E9.label = 21 panorama_C3FD7A70_D3B9_4196_41E7_C6D64B71A049.label = 19 panorama_DC7C498D_D3B9_428E_41E9_F13748C729DC.label = 17 video_E6AA8252_CEA2_3909_4154_997150570516.label = 17. Leonardo video_EDA6363B_CEA2_397E_41E3_F5C79B6F36EF.label = 18. sztuka video_EDAC5945_CEA2_2B0B_41D2_0BFEE02CBB0F.label = 19. rembrant van video_EDAC7C54_CEA2_290A_41CB_B20EB98CC596.label = 20. kabinet video_EDAC7F5A_CEA2_273E_41D6_337429366E90.label = 21. gabloty video_EDAD215B_CEA2_7B3E_41C6_1C2960326324.label = 27. naśladowca davida video_EDAD2E63_CEA2_690F_41D2_181002AA1C4B.label = 26. daniel de ble video_EDADA258_CEA2_193A_41C3_7281EB41C1F6.label = 22. caspar net video_EDADB545_CEA2_1B0A_41D3_E6ACC911ABA6.label = 23. nieznany malarz video_EDADE851_CEA2_690A_41C1_9B2EC74F4D6F.label = 24. jan spam video_EDADFB5A_CEA2_6F39_41E9_26AF4BD2EF84.label = 25. nieznany malarz video_F927776D_EDE6_43F4_41E4_CF958A5661CF.label = 01. osobna kartka tekstu, wstęp ## Action ### URL LinkBehaviour_BA244730_A973_A6AA_41AE_78AAA6079A46.source = //www.youtube.com/embed/ZTc8xl-FWR0 LinkBehaviour_BC38595A_A953_EA99_41D6_1A858A61A704.source = //www.youtube.com/embed/1qKci5qvxjc