Lekcje muzealne - epoki. Przykłady zadań
Lekcje muzealne - epoki. Przykłady zadań
Przykłady zadań realizowanych podczas lekcji muzealnych z bloku tematycznego EPOKI dla gimnazjów i szkół ponadgimnazjalnych.
Temat: Świat średniowiecznej sztuki, miejsce: Pałac Biskupa Erazma Ciołka, Galeria "Sztuka Dawnej Polski. XII–XVIII wiek"
Uczestnicy zajęć, podzieleni na grupy, mają odnaleźć w Galerii "Sztuka Dawnej Polski. XII–XVIII wiek" dzieło Wita Stwosza Modlitwa w Ogrójcu, a następnie zastanowić się nad pytaniami: na czym polega rzeźbiarski fenomen tego artysty, jak wyraża się jego niezwykły, wyrazisty styl, w jaki sposób twórca osiągnął takie efekty artystyczne? W oparciu o pytania pomocnicze zawarte w karcie pracy, własne obserwacje i wrażenia uczniowie przygotowują wypowiedź na temat fenomenu rzeźby Wita Stwosza.
Pytania:
W "Sali śmierci" Galerii "Sztuka Dawnej Polski. XII–XVIII wiek" prowadzący omawia, jak postrzegano śmierć w kulturze baroku oraz jak rozbudowane były obrzędy pogrzebowe charakterystyczne dla tej epoki. Wprowadza i tłumaczy pojęcia: castrum doloris i pompa funebris, portret trumienny. Następnie dyskutuje z uczestnikami, pytając, dlaczego – ich zdaniem – w tej epoce temat ten tak często powracał. W kolejnych minutach zajęć uczestnicy analizują tekst Daniela Naborowskiego Krótkość żywota, porównując tekst literacki z obrazem Tryumf śmierci. Uczniowie odczytują z kart pracy tekst wiersza i wskazują na podobne motywy, które łączą go z obrazem (wspólne wątki: "koła życia", nieuchronność śmierci). Uczniowie zauważają obecność motywów wanitatywnych na różnych polach sztuki tego czasu.
Temat: Malarscy kronikarze historii Polski, miejsce: Galeria Sztuki Polskiej XIX wieku
w Sukiennicach
Uczniowie uzupełniają zadanie z karty pracy, dotyczące tego, kim jest dziś kronikarz. W dzisiejszym świecie dawną funkcję kronikarzy przejęli dziennikarze, którzy na bieżąco relacjonują najważniejsze fakty z kraju i ze świata. Uczniowie mają za zadanie, odwołując się do języka współczesnych mediów, w dowolnej formie dziennikarskiej (np. reportaż, relacja na żywo z miejsca wydarzeń, wywiad, notka prasowa) opowiedzieć o wydarzeniu prezentowanym na obrazie.
Uczestnicy zajęć, podzieleni na grupy, mają odnaleźć w Galerii "Sztuka Dawnej Polski. XII–XVIII wiek" dzieło Wita Stwosza Modlitwa w Ogrójcu, a następnie zastanowić się nad pytaniami: na czym polega rzeźbiarski fenomen tego artysty, jak wyraża się jego niezwykły, wyrazisty styl, w jaki sposób twórca osiągnął takie efekty artystyczne? W oparciu o pytania pomocnicze zawarte w karcie pracy, własne obserwacje i wrażenia uczniowie przygotowują wypowiedź na temat fenomenu rzeźby Wita Stwosza.
Pytania:
- Co prezentuje ta rzeźbiarska scena? Czy wiecie, jaki tekst jest źródłem dla tego przedstawienia?
- W jaki sposób artysta układa postaci w przestrzeni? Czy kompozycja tego przedstawienia jest zwarta i sztywna czy raczej luźna i kształtowana ze swobodą?
- Czy Wit Stwosz ukazuje postaci w sposób realistyczny czy fantastyczny? A może posługuje się różnymi "stylami"? Jeśli tak, to jakie elementy przedstawienia ukazywane są na sposób realistyczny, a jakie fantazyjny?
- Jak artysta radzi sobie z rzeźbieniem w tym kamieniu? Jak wykorzystuje jego właściwości?
- Wit Stwosz malował też obrazy. Czy jakieś ślady jego zdolności malarskich można odnaleźć w tym dziele?
- Jak myślicie, czy kolorystyka tego dzieła zawsze była taka, jak dzisiaj? Może coś się zmieniło? Czy możemy znaleźć na to jakieś dowody?
W "Sali śmierci" Galerii "Sztuka Dawnej Polski. XII–XVIII wiek" prowadzący omawia, jak postrzegano śmierć w kulturze baroku oraz jak rozbudowane były obrzędy pogrzebowe charakterystyczne dla tej epoki. Wprowadza i tłumaczy pojęcia: castrum doloris i pompa funebris, portret trumienny. Następnie dyskutuje z uczestnikami, pytając, dlaczego – ich zdaniem – w tej epoce temat ten tak często powracał. W kolejnych minutach zajęć uczestnicy analizują tekst Daniela Naborowskiego Krótkość żywota, porównując tekst literacki z obrazem Tryumf śmierci. Uczniowie odczytują z kart pracy tekst wiersza i wskazują na podobne motywy, które łączą go z obrazem (wspólne wątki: "koła życia", nieuchronność śmierci). Uczniowie zauważają obecność motywów wanitatywnych na różnych polach sztuki tego czasu.
Temat: Malarscy kronikarze historii Polski, miejsce: Galeria Sztuki Polskiej XIX wieku
w Sukiennicach
Uczniowie uzupełniają zadanie z karty pracy, dotyczące tego, kim jest dziś kronikarz. W dzisiejszym świecie dawną funkcję kronikarzy przejęli dziennikarze, którzy na bieżąco relacjonują najważniejsze fakty z kraju i ze świata. Uczniowie mają za zadanie, odwołując się do języka współczesnych mediów, w dowolnej formie dziennikarskiej (np. reportaż, relacja na żywo z miejsca wydarzeń, wywiad, notka prasowa) opowiedzieć o wydarzeniu prezentowanym na obrazie.